หลวงปู่คำพันธ์

ปรกน้ำโขงถูกสร้างขึ้นมาก่อนปรกร่มเย็น ในระยะเวลาไล่เลี่ยกัน คือราวๆปลายปี ๒๕๔๐

เล่าเรื่องรักของหลวงปู่คำพันธ์ไว้เดี๋ยวนี้เลยก็ดีนะครับ กลัวลืม เรื่องนี้หลวงปู่เล่าให้ผมฟังเองเมื่อนานมากแล้ว นี่ก็นึกอยู่แทบจะทั้งวัน ชักแน่ใจว่ารายละเอียดบางส่วนลืมไปแล้วจริงๆ คงเหลือแต่เนื้อหาหลักๆเท่านั้น ตอนนั้นเป็นเวลากลางคืน ระหว่างพิธีพุทธาภิเษกพระกริ่งรุ่นแรกของหลวงปู่คำพันธ์ ราวๆปี๓๑-๓๒นี่แหละครับ เป็นช่วงเวลาท้ายสุดที่ผมยังอาศัยอยู่กรุงเทพฯ ก่อนจะย้ายไปอยู่อุบลฯในปี๓๓ หลวงปู่เข้าพักผ่อนที่ในกุฏิหลังเดิม ผมตามเข้าไปในกุฏิของท่านด้วย พร้อมกับศิษย์รุ่นใหญ่ใกล้ชิดอีกหลายคน หลวงปู่อารมณ์ดี เล่าเรื่องราวของท่านในอดีตให้ฟังหลายเรื่อง ขณะหนึ่งท่านหันมาแซวผม “หนวดน่ะไว้ทำไม” ผมไม่นึกว่าท่านจะถามแบบนี้ เล่นเอางงเป็นไก่ตาแตก

กลุ่มศิษย์3-4คน มีคุณพิพัฒน์ ไกรกาญจน์ร่วมอยู่ด้วย ได้ชวนกันไปกราบหลวงปู่คำพันธ์เมื่อตอนใกล้วันปีใหม่ โดยมีเจตนาว่าจะไปขอหวย เพราะเขาร่ำลือว่าหลวงปู่ถ้าได้บอกหวยใครแล้วแม่นมาก พวกตนเป็นศิษย์มานานกลับไม่เคยได้ยินหลวงปู่พูดอะไรเกี่ยวกับหวยเลย “เขาลือว่าหลวงปู่บอกหวย ..คนถูกกันเยอะ ..ทีพวกผมหลวงปู่ไม่บอก” หลวงปู่อมยิ้มพูดเบาๆว่า “ของอย่างนี้ต้องฝันเอา” ต่อมาทุกคนได้บอกตรงกันว่า ต่างคนต่างฝันเห็นหลวงปู่มาอวยพรปีใหม่เป็นภาษาอังกฤษ_happy new year ทุกคนเห็นว่าแปลกดี แต่ไม่มีใครเฉลียวใจตีเป็นหวยแม้แต่คนเดียว ปรากฏว่าหวยงวดนั้นออกเลขท้าย2ตัวของปี ค.ศ.

โยมคนหนึ่งไปกราบขอ หลวงปู่คำพันธ์ โฆษปัญโญ ให้ช่วยตั้งชื่อใหม่

จำไม่ได้ว่าใครเป็นผู้เล่าเรื่องนี้ให้ผมฟัง   ผู้เล่าให้ฟังบอกว่าได้อยู่ในเหตุการณ์พอดีและได้ยินได้เห็นเรื่องต่อไปนี้ด้วยหูด้วยตาตนเอง     ขณะนั้นเป็นเวลาภายหลังจากอุบัติเหตุไฟจากรถบรรทุกแก๊สลุกไหม้ที่ถนนเพชรบุรีเมื่อปี ๒๕๓๓ เพิ่งผ่านไปไม่นานนัก  

เสี้ยง(ສ້ຽງ) = ว. หมด,สิ้น,ทั้งหมด,ทั้งสิ้น   มีปิดตาอยู่รุ่นหนึ่งของหลวงปู่คำพันธ์ โฆสปัญโญ   ชื่อว่า.. ปิดตากินบ่เสี้ยง (ກຶນບໍ່ສ້ຽງ )   ซึ่งเป็นชื่อภาษาลาว-อีสาน   แปลว่า.. กินไม่หมด ..หมายความว่ามีกินมีใช้เหลือเฟือ กินใช้ยังไงก็ไม่หมด  

เล่าเรื่องรักของหลวงปู่คำพันธ์ไว้เดี๋ยวนี้เลยก็ดีนะครับ กลัวลืม