Author: admin

แด่คนรักป่าด้วยความหวัง ผมทิ้งท้ายอย่างไร้ความหวังไว้ใน “แด่คนรักป่าด้วยดวงใจเศร้า” ฉบับ ๕๗๗ ว่า “อยากถามสวรรค์ จะมีผู้ใดไหมลงมาพิทักษ์ป่าเอาไว้” ไม่มีคำตอบจากสวรรค์ ผมเขียนเรื่องนี้เมื่อวันที่ ๒๖ กุมภาพันธ์ (เขียนล่วงหน้าด้วยเหตุผลของการส่งต้นฉบับ) ก่อนข่าวระงับสัมปทานป่าไม้ในท้องที่อำเภอปาย จังหวัดแม่ฮ่องสอนจะตูมตามขึ้นมา สงสัยว่า พล.อ. หาญ ลีนานนท์ คือคนที่สวรรค์ส่งมาหรือเปล่า

ไตรรัตน์อุดมมงคลสุข หลวงพ่ออุตตมะ วัดวังก์วิเวการาม คุณอภิรักษ์ จุฬาสินนท์ มีหนังสือไปถึงผม เพื่อประชาสัมพันธ์วัตถุมงคลที่ดีเยี่ยมที่สุดอีกรุ่นหนึ่งในรอบปีนี้ เชิญอ่าน ร่วมบุญกับหลวงพ่ออุตตมะ ออกพรรษาทุกปี ไม่มีอิ่มอะไรจะเท่าอิ่มบุญเท่ากับที่ได้ร่วมทอดกฐินหรือผ้าป่าซึ่งเป็น กิจกรรมที่เราชาวพุทธได้ปฏิบัติมาอย่างต่อเนื่อง ยิ่งได้ร่วมทำบุญกุศลกับพระมหาเถระผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบยิ่งอิ่มใหญ่ มหาเจดีย์พุทธคยา เป็นมหาเจดีย์ที่สร้างไว้เป็นอนุสรณ์ระลึกของหลวงพ่ออุตตมะซึ่งท่านได้ อัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุจากประเทศศรีลังกามาประดิษฐานไว้ที่นี่ มหาเจดีย์แห่งนี้สร้างขึ้นหลายปีมาแล้วที่ริมฝั่งแม่น้ำรันตี กาลเวลาทำให้มหาเจดีย์ทรุดโทรมลงไป หลวงพ่ออุตตมะจึงมีดำริให้บูรณะปฏิสังขรณ์กันใหม่ด้วยปัจจุบันนี้มหาเจดีย์ พุทธคยาได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของอำเภอสังขละ

ยุคของหมอตำแย ตัดรกด้วยผิวไม้ไผ่ก่อนสมัยมีดผ่าตัดของสูติแพทย์ ทารกเพิ่งเกิดมาร้องแว้แรก หากเป็นชายจะมีผู้จัดสมุดดินสอมาวางไว้ข้าง ๆ และ หากเป็นหญิงก็จะวางด้าย กับเข็มไว้ข้างกาย สมุดดินสอ ให้ความหมายในการศึกษาวิชาความรู้เพื่อไปสู่การเป็นเจ้าคนนายคนด้ายกับเข็มบอก อนาคตอันหลีกเลี่ยงได้ยากของงานบ้านงานเรือน คนจีนสนับสนุนบุตรชายให้เล่าเรียนเขียนอ่านหรือไม่ก็ให้เป็นทายาทสืบทอดอาชีพ ส่วนบุตรี ให้อยู่ในครัวปรุงอาหารและทำงานบ้าน บุตรชายสืบสกุลให้ตนเอง แต่บุตรีสืบสกุลให้ผู้อื่น คนอีสานจูงมือบุตรชายไปสู่ท้องนา ออกไปหาอาชีพเลี้ยงตน แล้วก็เลี้ยงครอบครัวของตนในวันหน้า ส่วนอีนางผู้หญิงก็คอยที่เรือนและเรียนงานปรุงอาหารและปั่นฝ้ายทอหูก

ฝนแห่งศรัทธา ภปร.ปู่แหวน ฝนเดือน 9 เพิ่งตกใส่ท้องนาบ้านห้วยไผ่ มันเป็นยางลบก้อนแรกของปีนี้มาลบรอยแตกระแหงของผืนดิน ก่อนข้าวคอยฝนก็เป็นดินท้องนาคอย ชาวนาผู้มีนาผืนจ้อยเป็นกระดาษผูกดวงดีดวงร้าย โดยมีฝนเป็นผู้กำชะตาชีวิตนั่นแหละผู้คอยยิ่งกว่า ผลึกเกลือที่จับขอบตาชาวนามองฟ้าหน้าแล้งตลอดเก้าเดือน เพิ่งถูกน้ำฟ้าชำระออกไป ฝนที่อาบหน้ายังทำความชุ่มฉ่ำให้แก่ดวงตาอันกำลังหมดหวังให้มีหวัง ควายผอมโซสะบัดเขากึงกัง ดีดแข้งขาร่าเริงรับฤดูที่มันจะอ้วนพีและไม่เกี่ยงงอน เมื่อถูกจูงออกไปท้องนา ฝนมีมือกวักหยอย ๆ เรียกชาวนาออกไปสร้างอาชีพในท้องทุ่ง หลวงพ่อเที่ยงศิษย์เก่าหลวงพ่อชา กล่าวว่า“ต้องปฏิบัติให้ตรงอย่างชาวนา

มวยโบราณอีสาน เมื่อไม่มีอาวุธอยู่ในมือแล้วยังคิดจะสู้ต่อไป สิ่งสุดท้ายที่จะใช้แทนอาวุธได้คือ กำปั้น คนใช้กำปั้นเก่ง ๆ เรียกว่า “เป็นมวย” และถ้าใช้จนเป็นอาชีพเลี้ยงตัวเองได้เรียกว่า “นักมวย” มวยไทยนอกจากจะใช้กำปั้นได้ดี ยังพ่วงเอาเข่า, ศอก, แข้งและตีนเข้าไปด้วย ครบเครื่องว่างั้นเถอะ พิษสงของมวยไทยเป็นอย่างไรให้ไปถาม คาราเต้ เทกวนโด หรือ กังฟู