คลังงานเขียน

อุดมการณ์แพ้เงิน ระหว่างวันที่มีคำพยากรณ์ว่าอากาศจะร้อนสุดขีดในรอบปีของปีของประเทศไทย ปรากฎว่า มีฝนตกในกรุงเทพฯอย่างหนัก และตกติดต่อกันตลอดมาหลายวัน โดยเฉพาะในภาคอีสาน ซึ่งปกติก็น่าเป็นที่ร้อนจัดที่สุดได้อีกแห่ง ก็พลอยฟ้าพลอยฝนไปกับเขาด้วย แผ่นดินไร่นาก็ชุ่มฉ่ำ บางแห่งชาวนาลงมือไถนากันแล้วก็มี ความจริงเรื่องฝนตกอย่างนี้ คนเฒ่าคนแก่มักบอกว่าสมัยวัยเด็กของพวกเขาเป็นเหตุการณ์ธรรมดาสามัญมาก ฝนตกเป็นเรื่องที่ใคร ๆ คุ้นเคยและท้องนาก็ไม่เคยยุ่งยากลำบาก เพราะความแห้งแล้งอย่างทุกวันนี้เรียกว่า ไม่มีความจำเป็นต้อง ใช้โครงการอีสานเขียวก็ได้นั่นมันเป็นความจริงเมื่อหกถึงเจ็ดสิบปีที่ผ่านมา เดี๋ยวนี้อีสานจำเป็นต้องได้รับการดูแลฟื้นฟูสภาพป่าไม้ และพื้นดินเพื่อคืนกลับมาสู่

“นิยายที่ไม่มีวันจบ” โดย อำพล เจน วัฏจักรชีวิตของผมช่างเหมือนดาวหาง วันหนึ่งมันจะหวนกลับมา ช้าหรือเร็ว แล้วแต่วิถีโคจรของมัน จะเหมือนเดิมหรือเพียงแค่คล้ายก็สุดแต่จะเป็น วันหนึ่งเคยปวดหัว อีกวันกลับมาปวดใจ เคยร้องไห้ด้วยเรื่องหนึ่ง ต่อมาเรื่องครือๆกันอย่างนั้นก็ทำให้น้ำตาพรากแก้มอีกหน นึกถึงวันเก่าๆซึ่งกำลังเอามาเป็นอารมณ์เขียนหนังสือ วันที่ฝนปรายละอองละเอียดปานออกมาจากกระบอกฉีดน้ำรีดผ้า ทนตากละอองฝนอย่างอุตสาหะเพื่อรอดาราดวงเด่นบนเวทีหมอลำลงมาหาขณะใจเต้นกระ ตึกกระตักอยู่ไม่รู้หยุด ช่างซื่อบื้อชะมัด ไม่ยักรู้ว่าเธอลงมาหาเพราะสมเพชเวทนามากกว่าจิตปฏิพัทธ์ หนุ่มแกร่งที่เดินตามมายืนห่างๆอันผมไม่ทันได้สังเกตว่ามีเขาอยู่แถวนั้นด้วยต่างหากที่เธอทุ่มทั้งใจให้

“ผ้าเหลือง”ปิตุฆาตมาตุฆาตยุยงพระสงฆ์ให้แตกแยกกัน สามประการนี้ (หรือจะมีมากกว่านี้ก็ไม่ทราบ) พระพุทธเจ้าตรัสว่าห้ามนิพพาน เป็นปาบอันร้ายแรงว่างั้นเถิด เดี๋ยวนี้พระสงฆ์กำลังแตกแยกกันเป็นฝักเป็นฝ่าย เป็นกลุ่มเป็นพวกก็ประจักษ์กัน ชื่อว่าพระสงฆ์แล้ว แม้นไม่เป็นอริยก็สมควรแก่การกราบไหว้บูชาดังพุทธวาจาว่า “การได้เห็นสมณะเป็นบุญอันประเสริฐ” เปรียบเหมือน “พลอย” ก็มีทั้งพลอยดีและไม่ดี, พลอยเนื้อดีย่อมมีราคาแพง พลอยเนื้อไม่ดีราคาก็ไม่แพง แต่พลอยเนื้อไม่ดีราคาก็ไม่แพง แต่พลอยนั้นอย่างไรก็มีค่ากว่ากรวดหิน และก็ยังเป็นพลอยที่ถูกเรียกว่าพลอยอยู่เสมอ พระสงฆ์ก็เช่นเดียวกัน แม้นเป็นสงฆ์ดีหรือไม่ดีก็เป็นสงฆ์อยู่วันยังค่ำ

เหรียญกิ่งไผ่ สุสานไตรลักษณ์ 2518ของ หลวงปู่เกษม เขมโก เมื่อปลายเดือนกุมภาพันธ์ปีนี้ ผมไปวัดถ้ำผาปล่อง เพื่อร่วมงานพระราชทานเพลิงศพหลวงปู่สิม พุทธาจาโร ระหว่างการเดินทางได้มีโอกาสแวะลำปาง ขอโอกาสเข้ากราบหลวงปู่เกษม เขมโก และได้กราบท่านสมใจ แม้จะเป็นชั่วเวลาสั้น ๆ ก็อิ่มอกอิ่มใจอยู่ได้จนทุกวันนี้ นึกถึงเมื่อไหร่เป็นอันว่าอิ่มขึ้นมาทุกครั้ง ไม่ได้อิ่มธรรมปฏิบัติอะไรหรอกครับ เพราะว่าธรรมนั้นเป็นอย่างไร ผมยังเป็นเพียงปุถุชนที่อยู่ไกลเกินบรรลุถึง

ไทยหมู่เฮา เคยมีคนบอกว่า เดี๋ยวนี้ปั๊มน้ำมันแทบทุกแห่งในกรุงเทพฯ คืออาณานิคมของคนอีสาน ไม่แต่เท่านั้นซาอุฯ ทั้งประเทศ คนอีสานแทบจะย่ำเม็ดทรายครบแล้วทุกเม็ด คำบอกอย่างนี้มีเจตนาอย่างไรไม่ทราบ แต่ที่แน่ชัดชาติพันธ์ของคนลุ่มน้ำโขงทั้งซ้ายและขวามาลงหลักปักฐาน ในภาคกลาง ของประเทศไทยหลายร้อยปีแล้ว ส่วนใหญ่มาโดยการถูกเกณฑ์ ซึ่งเป็นผลที่เกิดหลังสงครามในนครเวียงจันทน์หรือจำปาศักดิ์ ย่าทวดซึ่งผมไม่รู้จักหน้าตา แต่แม่บอกว่าเป็นสาวจำปาศักดิ์ อันทวดได้พาเข้ามา แต่ครั้งร่วมทัพไทยไปจำปาศักดิ์ ในรัชสมัย ร.๓  ญาติพี่น้องส่วนหนึ่งที่ผมไม่รู้จักว่ามีใครมั่ง