ว่าวดับภัยแล้ง
หน้าหนาวในภาคอีสานคือหน้าเล่นว่าว
มีลมเหนือพัดมาตลอดวันและคืน
ปล่อยว่าวที่มีเสียงกล่อมอยู่บนฟ้าได้นานติดต่อกันกี่วันกี่คืนก็ได้
ถ้าไม่มีฝนเป็นตัวแปร
ว่าวที่ส่งเสียงได้นี้ คนอีสานและลาวเรียกว่า “ว่าวสะนู”
คนภาคกลางเรียก”ว่าวดุ๊ยดุ่ย”
โดยมากหลวงปู่สรวงจะทำว่าวเมื่อเกิดฝนแล้ง
หลังจากปล่อยว่าวแล้วฝนจะตกเป็นอัศจรรย์
ว่าวที่หลวงปู่ทำเอง ไม่เกี่ยงขนาด ได้ไม้อะไรก็เอาทั้งนั้น ไม้ใหญ่ ว่าวก็ใหญ่ตามตัว
กระดาษก็คว้าถุงปูนซีเมนต์มาปะ
แม้แต่จีวรพระก็เอามาใช้ทำว่าว
เชือกปล่อยมีขนาดตั้งแต่เชือกล่ามควาย จนถึงเชือกขนาดเล็กๆ
แต่แปลกแม้เชือกปล่อยว่าวของท่านจะเส้นเล็กแค่ไหนปล่อยว่าวขนาดใหญ่ไม่เคยขาด
บางครั้งท่านเอาเชือกเส้นเล็กๆมาผูกเปลญวนนอนเล่นก็ไม่ขาด (เชือกไนล่อนขนาดที่เขาใช้ถักแห)
ลูกศิษย์ขี้สงสัยเคยขอว่า
“หลวงตาขอลูกลองนอนเปลหลวงตาได้ไหม”
“ไม่ได้ๆ มันจะขาด”
ท่านนอนได้คนเดียว
ทั้งยังแกว่งเปลให้ไกวโยนตัวไปมาได้อย่างน่าพิศวง