กุมารทองคะนองฤทธิ์

เรื่องของกุมารทองต่อไปนี้

จะจริงหรือไม่จริงอยู่ที่ปากผู้เล่า

ฟังเขามาอีกที

 

ผู้เล่าคือ – พระอาจารย์บุญเสริม ธมฺมปาโล  (มรณภาพแล้ว)
วัดป่ากัทลิวัน(วัดสวนกล้วย) ต.สวนกล้วย อ.กันทรลักษณ์ จ.ศรีสะเกษ

 

โดยเล่าให้ผมฟังตั้งแต่สมัยยังไม่ทันบวชเป็นพระภิกษุ

เรื่องนี้มีแง่มุมที่น่าสนใจไม่น้อย

—

สมัยเป็นโยมนั้น พระอาจารย์บุญเสริมมีความสามารถพิเศษอยู่ประการหนึ่ง ซึ่งส่งผลให้กลายเป็นพระนักเทศน์ชื่อดังในเวลาต่อมา

คือเป็นพิธีกรทอล์คโชว์
ชอบการแสดง
เป็นจำอวดหน้าเวทีคอนเสิร์ต

จนมีชื่อเสียงพอตัว

แต่ว่าอาชีพหลักของท่านนั้นคือเป็นช่างตัดผม
มีฝีมือทางเชิงช่างสาขานี้
เลื่องลือว่าเป็นช่างอันดับต้นๆในเมืองวารินชำราบ จ. อุบลฯ

—

ขณะที่ยังผมเป็นเด็กน้อย จะเคยได้ตัดผมกับท่าน หรืออาจจะไม่เคยเลยก็จำไม่ได้

ส่วนใหญ่ผมจะตัดกับพี่บุญส่ง ซึ่งเป็นช่างอีกคนในร้าน และเป็นพี่ชายแท้ๆของท่านบุญเสริมด้วย

จะว่าไป..ตระกูลนี้เป็นช่างตัดผมฝีมือดีตั้งแต่ชั้นพ่อ คือลุงเกลี้ยง อุกาพรหม ลงมาถึงลูกชาย๒คน พี่ส่งกับพี่เสริม

สามพ่อลูกประกอบอาชีพช่างตัดผมอยู่ในร้านเดียวกัน

ต่างก็มีลูกค้าขาประจำใครมัน

—

ราวๆปี ๒๕๒๐ ท่านบุญเสริมเดินทางเข้ากรุงเทพฯ

นัยว่าจะทดลองเปลี่ยนสถานที่ทำมาหากิน หาประสพการณ์ชีวิตช่างตัดผมและการแสดงบนเวทีกับวงดนตรีประจำ ในที่ต่างบ้านต่างเมืองดูบ้าง

ท่านไปสมัครเป็นช่างตัดผมที่ร้านตัดผมสักแห่งหนึ่ง จำไม่ได้ว่าอยู่ที่ไหน ร้านอะไร

ระหว่างนั้นท่านว่าได้รับเอากุมารทองมาเลี้ยงด้วยตัวหนึ่ง เป็นกุมารทองของสำนักวัดแห่งหนึ่งในอำเภอพิบูลมังสาหาร เมืองอุบลฯ (ขอสงวนนาม)

กุมารทองนี้เฮี้ยนจริง เมื่อจะออกไปทำงานที่ร้านตัดผมก็เพียงบอกกล่าวว่า พ่อจะไปทำงานแล้ว ให้ไปด้วยกัน ไปเอาลูกค้ามาให้พ่อเยอะๆ จะได้มีกินมีใช้ด้วยกัน

แปลกที่ว่ามีลูกค้ามาติดใจฝีมือท่านบุญเสริมเยอะแยะจนผิดสังเกตุ
บางรายถึงกับไม่ยอมตัดผมกับช่างคนอื่น
จะให้เข้าคิวรอตัดกับท่านบุญเสริมนานแค่ไหนก็ยอม

—-

เมื่อเลิกงานกลับเข้าบ้าน กุมารทองก็เหมือนเด็กซนๆคนหนึ่ง
ชอบเล่น,ชอบกินประสาเด็ก
เรียกร้องจะกินโน่นกินนี้ก็หาให้กิน
ชอบเล่นของเล่นอะไรก็หาให้

เหมือนมีลูกซนๆน่ารัก และก็มีประโยชน์ต่อตนเองอยู่ด้วยคนหนึ่ง

—

อิทธิฤทธิอภินิหารกุมารทองนี้
อย่าว่าแต่เรื่องทำมาหากินเลย
เรื่องอะไรๆอื่นๆทั้งหลายกุมารทองก็เป็นธุระดำเนินการทำให้ได้ผลจริง
ไม่ว่าจะเรื่องดีร้่ายประการใดทำได้ทั้งสิ้น
สุดแต่ท่านบุญเสริมจะขอให้ทำ
ไม่มีเกี่ยงงอน
ไม่ว่าจะเรื่องบุญหรือบาป
ทำให้ได้หมดทุกเรื่องตามแต่ท่านบุญเสริมปรารถนา
นับว่าเป็นุมารทองที่ให้คุณแก่ท่านบุญเสริมไม่น้อย

—

หลายปีต่อมา..

ท่านบุญเสริมบอกว่า ..กุมารทองก็เติบโตเป็นผู้ใหญ่ได้

ไม่เป็นเด็กน่ารักน่าดูน่าเอ็นดูอย่างสมัยแรกๆอีกแล้ว

—

เริ่มชวนออกนอกบ้านเที่ยวกินดื่มไม่เป็นเวล่ำเวลา

กำลังหลับอยู่ก็จะปลุกจะชวนท่านบุญเสริมให้พาออกไปเที่ยว

ถึงจะเป็นเวลากลางคืนดึกๆดื่นๆก็ช่าง

เที่ยวเตร่ไปจนกว่าจะพอใจไม่ยอมกลับบ้านง่ายๆ

บ่อยเข้าก็หนักข้อขึ้นถึงขั้นจะให้พาไปเที่ยวผู้หญิงหากิน

จะขัดขืนฝืนใจก็ไม่ได้

จะควบคุมบังคับให้อยู่ในโอวาทอำนาจตนก็ทำไม่ได้อีกแล้ว

กลายเป็นเก่งกล้าแก่แดดเอาแต่ใจจนน่ากลัว

—

ท่านบุญเสริมเล่าว่า

ตั้งแต่กุมารทองโตเป็นหนุ่มขึ้นมา
เราก็เหมือนลงนรก
ไม่ได้อยู่ดีกินดี มีสุข สนุกสบายอย่างเก่า

ถึงกับคิดว่าจะต้องเอาไปทิ้งแล้วกระมัง

แค่คิด..ก็ยังรู้ทัน

—

สุดท้ายหลอกว่าจะไปทำบุญที่วัดอะไรสักแห่ง
แล้วก็เล่าเรื่องของกุมารทองให้หลวงพ่อฟัง
หลวงพ่อจึงรับเอาไปไว้ที่วัด

จึงพ้นทุกข์

—

ท่านย้ำว่ากุมารทองมีจริง

มีฤทธี มีเดชะจริง

ให้เราได้ทั้งคุณและโทษ

---

อำพล เจน / ๒๒ พย.๒๕๕๘

(ภาพประกอบยืมมาจาก โกยเถอะโยม และจากเพจใครบ้างก็จำไม่ได้ ขอขอบคุณเจ้าของภาพทุกท่าน)

ความคิดเห็น

** โปรดแสดงความคิดเห็นอย่างมีวิจารณญาน