ครูบาผ้าลาย(สมหมาย ภัททิโย), วัดขุ่ม อ.ขุนยวม จ.แม่ฮ่องสอน
ห้วงของเวลา ระหว่างเดือนกพ.-ต้นพค.2530
พำนักอยู่แม่ฮ่องสอนด้วยความหลงใหล
ค่าที่เป็นเมืองเล็กๆ สงบ คงวัฒนธรรมไทยใหญ่ไว้อย่างมาก
อย่างกับเมืองในฝัน(ขณะนั้น)
ปี2530 ครูบาผ้าลายยังมีชีวิตอยู่
ช่างเป็นเรื่องน่าเสียดาย ที่ผมดันไม่รู้จักท่าน
และให้เวลาทั้งหมดไปกับการเที่ยวเตร่ เฮฮา กับเพื่อนใหม่ๆ ทั้งทหารและพลเรือนชาวไทยใหญ่
จะมีเรื่องได้เข้าใกล้วัดก็แค่วัดพระนอนพลากิง ซึ่งหลวงพ่อเจ้าอาวาส(สาสน์ สาสโน)ให้เณรมาเรียกผม ให้เรียนหนังสือไทยใหญ่
เรียนตั้งแต่อักษรตัวแรก ก๋า ก่า กา ก๊า ก้า พร้อมกับเด็กๆวัย5-6ขวบ ที่เป็นลูกหลานไทยใหญ่อีกหลายคน
เพลานั้น..ไม่เคยมีแผนหรือกิจกรรมเกี่ยวกับหลวงปู่ผู้วิเศษใดๆทั้งสิ้น
ดูสิขะรับ
อัฐิท่านใสเป็นแก้ว
เห็นเยี่ยงนี้แล้ว มิอาจไม่บอกว่า ใยมิใช่เรื่องน่าเสียดาย
วัตถุมงคลที่ทันชีวิตครูบาไม่มี(น่าจะมี)
ที่มีอย่างเป็นทางการนั้น ก็ล้วนเป็นของสร้างขึ้นทีหลัง
อย่างเช่นรูปเหมือนปั๊มพ์รุ่นแรกก็เพิ่งสร้างขึ้นเมื่อเร็วๆนี้
มีประสพการณ์แล้วด้วย
ที่3จังหวัดชายแดนภาคใต้เลยขะรับ
คุณพงศ์พัศ พงศ์สุพรรณกุล ปจ.เชียงราย ได้กรุณาส่งรูปเหมือนปั๊มพ์รุ่นแรกพร้อมหนังสือประวัติครูบาผ้าลายมาให้
เมื่อผมอ่านจบแล้ว วูบแรกที่นึกขึ้นได้ คือนึกอยากเขกกะบาลตัวเองชะมัด (เขกให้หนักหน่วงระดับ 7 ริกเตอร์กว่าๆโลด)
ปี 30 อยู่อำเภอเมือง ก็ติดกับขุนยวมอยู่แล้ว ดันบ่ฮู้ บ่จัก
เอาแต่เมามัวมั่วไปกะเสือสิงกระทิงแรดแดนแม่ฮ่องสอน..เพลิน
ลองถามๆไปทางวัดขุ่ม(่ผ่านคุณพงศ์พัศ)ทราบว่ายังเก็บเกษาและอังคารธาตุของครูบาฯไว้
หูก็ผึ่ง จมูกก็บาน ใจก็ระทึก เต้นกระตึกกระตัก ยังกะได้ยินเรื่องลายแทงขุมทรัพย์
บัดดล…ไอเดียก็พาลจะกระฉูดปรูดปร๊าดอีกแล้วซี