“ยิงพระ” ข่าวรับอรุณปี 40
มีข่าวรับอรุณแรกของปีนี้ที่น่าสนใจข่าวหนึ่ง เป็นข่าวที่มากับโทรศัพท์ตอนเช้าตรู่ ปลุกผมลุกออกจากที่นอน คนโทรฯ คือ คุณกฤช จันทร์กระจ่าง บ้านอยู่ลำลูกกา คนใจบุญอีกคนหนึ่งที่เอาผ้าป่าไปทอดที่วัดแก่งตอยเป็นประจำทุกปี ครั้งล่าสุดเพิ่งทอดไปเมื่อวันที่ 8 ธันวาคม 2539 นี่เอง…
ในขณะที่ศรัทธาของคนคลอนแคลน ข่าวที่มาทางโทรศัพท์ก็สามารถฟูมฟักศรัทธาให้เกิดขึ้นได้
มีคนเอาฤษีรุ่น 7 ไปทดลองยิง
คนยิงก็เป็นพรรคพวกของคุณกฤชเอง
ไม่ทราบว่าทำไมจึงอยากจะยิงพระกันนักหนา
บางคนพูดว่าข้อเขียนของผมเป็นไปในทางยั่วยุให้คนทดลอง
ไม่เคยรู้ตัวเลยว่าไปเขียนยั่วยุได้แบบไหน
จำได้ว่าเคยบอกกันบ่อยๆอย่าไปทดลองเลย ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไปยิงท่านเล่นๆ
ถ้ามีการท้าทายก็อีกอย่าง, จะยิงสักนัดสองนักก็ไม่ผิดธรรมเนียม
นี่ไม่ได้ท้าเลย
คุณกฤชเป็นเจ้าของพระฤษีทั้ง 2 องค์ ยอมให้เขาเอาพระของตนเองไปยิงได้อย่างไร? คิดเห็นเหตุผลเพียงสองข้อคือ มีความมั่นใจว่าทดลองได้แน่ กับนุกโกรธที่เขาดูหมิ่นดูแคลนพระ
หรือจะเป็นเหตุผลอื่นอีกกี่ข้อผมก็ไม่ทราบ
ผลการทดลองยิงจะเป็นเช่นใดเอาไว้รอจดหมายรายงานผลจากคุณกฤชเป็นทางการอีกที
เชิญอ่านจดหมาย
เรียน คุณอำพล ที่รัก
สวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้มีความสุขตลอดปีใหม่นะครับ และคงจะต้องรายงานเรื่องการทดลองพระตามที่คุยทางโทรศัพท์ในวันที่ 1 ม.ค.ที่เพิ่งผ่านมานี้
คือเมื่อกลางเดือนที่แล้วได้มีการทดลองยิงพระ ซึ่งมีพระต่างๆหลายพิมพ์โดยนายมนัส เนียมกล่ำ มีผมและอีกหลายคนเป็นผู้สังเกตการณ์ ปืนที่ใช้ยิงคือ .22 มีพระฤษีรุ่นต่างๆของหลวงปู่พรหมมา เขมจาโร พระของหลวงปู่คำพันธ์ และอีกหลายหลวงปู่ หลวงพ่อ ผลคือ สมหวังบ้าง ผิดหวังบ้างตามปกติ
ที่หวังไว้มากก็ไม่ได้ดังใจ
แต่พระฤษีพรหมุตตมะ รุ่น 7เนื้อโลหะผสมน่าสนใจ
ยิงออกในระยะ 1 นิ้ว ขนาดแมลงวันคงจะแหลกด้วยยิงในระยะนั่งแท่นขนาดนี้ แต่กระสุนผ่านองค์พระไปถูกฉากหลัง (ไม่ถูกพระเลย) ทำให้นึกถึงเมื่อครั้งคุณอำพล ทดลองพระแก้วมรกตหมดห่วงของคุณสุธันย์ หรือเมื่อครั้งที่เด็กได้เอาพระมหาฤษีในรุ่นเดียวกัน (รุ่น7) เนื้อสตางค์ที่คุณอำพล มอบให้ผมไว้ ซึ่งผมเคยเล่าใว้ว่าเด็กง้างนกสับไม่ออก แต่พอหันกระบอกปืนไปทางอื่นกลับง้างออก
เป็นอย่างนี้ทุกครั้งที่ลอง
พอใช้มือสับไก, แก๊ปทำงานแต่ไฟลุกในปืนดังที่ได้เล่าไปแล้ว
อย่างไรก็ตามแม้ผลการทดลองจะปรากฏทั้งออกหรือไม่ออก ทั้งถูกหรือไม่ถูก หรือแม้แต่พระจะพังกระจุยกระจาย ศรัทธาที่มีอยู่กับองค์ปลุกเสกและผู้สร้างก็ไม่สิ้นไปพร้อมกับสิ้นเสียงปืนหรอกครับ
จะเอาอะไรกับการทดลองที่ไม่ออกวันนี้ แล้วพรุ่งนี้อาจกลับกันก็ได้
ท่านอาจารย์เวทย์เคยบ่นเรื่องการยิงพระอยู่หลายครั้ง
จึงรายงานให้คุณอำพล ทราบไว้
บนถนนสายขลังของคุณอำพลไม่เหงาแน่ ที่เดินตามหลังเป็นเพื่อนคุณอำพล มีอยู่เป็นจำนวนมาก อย่างน้อยก็มีผลเดินเป็นเพื่อนอยู่ข้างหลังคนหนึ่ง
สุดท้ายของให้คุณอำพล มีสุขภาพแข็งแรง มีกำลังสร้างพระไว้ให้บรรดามืออยู่ไม่สุขยิงเล่นตลอดปีใหม่ สวัสดีครับ
รัก
กฤช จันทร์กระจ่าง
ปล.ในการยิงพระครั้งนี้มีพระที่หลวงปู่คำพันธ์ปลุกเสก และยิงไม่ออกอยู่ด้วย ที่ไม่ได้กล่าวถึงเพราะเป็นพระที่ผมทำเอง
คำอวยพรในบั้นท้ายหรือสุดท้าย ผมไม่สบายใจเลย ฟังดูเหมือนผมเป็นคนมีเวรที่จะต้องใช้กรรมเวรนั้นไปเรื่อย
ถึงอย่างไรก็ขอบคุณสำหรับความเอาใจใส่ที่มีให้ต่อกันตลอดมา
พิมพ์ครั้งแรกในนิตยสารศักดิ์สิทธิ์ ปีที่14 ฉบับที่ 340 วันที่1 มีนาคม พ.ศ.2540