เรื่องรัก
จมปลักอยู่กับรักและเศร้าโศก
ประหนึ่งโลกไร้แล้วซึ่งความหวัง
พร่ำแต่บ่นก่นหาอนิจจัง
จะยืนยังอยู่นานสักปานใด
ไม่กี่วันอารมณ์โศกอารมณ์รัก
ย่อมจะหักเหหันไปหนไหน
จะยื้อยุดฉุดรั้งได้ยังไง
เลือนหายไปคลายเองตามเรื่องมัน
เกิดตั้งอยู่ดับไปใยไม่รู้
คิดว่ากูจะเป็นตายในความฝัน
ปลุกตนตื่นยืนขึ้นหยัดสู่แสงวัน
ควรรู้ฝันไม่ได้จริงสักสิ่งเลย
แต่คนชอบอยู่กับฝันทั้งวันคืน
ไม่อยากตื่นขึ้นหาคำเฉลย
รับว่าฝันเป็นของปลอมทั้งนั้นเลย
กลับทำเฉยรอแต่วันฝันเป็นจริง
เรื่องรักใคร่มีประโยชน์หากรู้คิด
รู้พินิจพิศพิจารณ์การณ์ทุกสิ่ง
แม้นมีสุขทุกข์ก็มีเรื่องนี้จริง
ทั้งชายหญิงล้วนสุขเศร้าเท่าๆกัน
——————-
อำพล เจน
๒๒มค๕๘