ราคะ

ยถา อคารํ ทุจฺฉนฺนํ วุฏฐี สมติวิชฺฌต
เอวํ อภาวิตํ จิตฺตํ ราโค สมติวิชฺฌติ

ฝนย่อมรั่วรดเรือนที่มุงไม่ดีฉันใด
ราคะย่อมรั่วรดจิตที่ไม่ได้อบรมฉันนั้น
ขุ.ธ. ๒๕/๑๑

เรือนใดหลังคามุงไว้ ไม่ดี
รูรั่วย่อมมีอยู่แท้ แลเห็น
ฝนย่อมสาดซัดซ่าน กระเซ็น
ยังคงเป็นปราการ ได้ฤา

ราคะเกิดแก่จิต พิสมัย
มีใดหักห้ามไว้ ได้หรือ
แม้นขาดสิ้นอบรม ฝึกปรือ
กำหนัดรื้อเรือนใจ โดยง่าย

หมั่นพิศเพียงทราก อสุภ
ย่อมละเลิกราคะ ห่างหาย
สังเวชกับอาเพท ร่างกาย
ฟอนเฟะคายหนองเน่า นองดิน

สรีระงามยังงาม ได้ไฉน
แก่ถ้วนไปทั่วหน้า เหี่ยวสิ้น
ล้มตายกายเหม็นทั่ว แผ่นดิน
แจ้งจบจินต์เช่นนี้ดีแท้ แก่ตน.

อำพล เจน
๒๓มค๕๘
******

แชร์ :

ความคิดเห็น

** โปรดแสดงความคิดเห็นอย่างมีวิจารณญาน