หมู่บ้านลึกลับบนภูกระดึง

ผมขึ้นไปพร้อมกับคณะนิสิตเก่าจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยจำนวน ๑ รถบัส

ภูกระดึงห้วงเมษาฯ หนาวอย่างไม่น่าเชื่อ

ดีว่ามีคำเตือนให้ทุกคนเตรียมเสื้อกันหนาว
จึงผ่านคืนแรกไปได้อย่างที่เรียกว่าพอทนไหว

—

เช้าวันแรกบนภูกระดึง

ทุกคนจะต้องออกไปเที่ยวตามโปรแกรมที่ผู้นำกลุ่มกำหนด

ตั้งใจแล้วว่าจะไม่ไป ด้วยมีปัญหาบางประการเกิดขึ้น จึงคิดจะตัดช่องน้อยแต่พอตัว ไม่ร่วมสังฆกรรมกับใคร

หลังจากรับแจกข้าวกล่องแล้วก็หลบอยู่ในเต๊นท์
รอพวกเขาไปกันหมดจึงออกมา

ออกมาแล้วก็ไม้รู้จะทำอะไร
จะไปไหนดี
ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับภูกระดึงแม้แต่น้อย
ไม่มีแผนที่
ไม่มีข้อมูลสถานที่ท่องเที่ยวหรืออะไรทั้งนั้น

เตร็ดเตร่กลับไปกลับมาแถวๆนั้นสักพัก
ยังกะพระเดินจงกรม
พอดีแลเห็นรอยเท้าเก้ง ก็เดินตามรอยมันไป

ไม่รู้หรอกว่ารอยมันจะพาไหน

นานพอสมควร ..โผล่ออกจากป่ามาเจอลำธารน้ำใส น้ำตื้นๆขนาดตาตุ่มที่ไหลผ่านพะลานหิน น่าดูมาก

มีรอยเท้าช้างมากินมาเล่นนำ้

เห็นรอยช้างล้มตัวนอนใต้ต้นไม้ใหญ่ (พงหญ้าถูกช้างนอนทับแบนราบเป็นวงกว้าง)

ขณะนั้นรู้สึกเหนื่อยเอาเรื่อง

เพราะว่าเดินมาไกลแค่ไหนไม่ทราบ

จึงล้มตัวลงนอนพักเล่นๆในรอยช้างนั้น

เผลอหลับผลอยไปงีบหนึ่ง

—

พอตื่นขึ้นมา มองผ่านหมู่ไม้ไปทางปลายเท้า เห็นลาดเขารำไรลอดช่องโหว่ของกิ่งใบไม้ป่า อยู่ไกลพอควร

แต่ก็เห็นชัดว่ามีหมู่บ้านหลายหลังคาเรือนที่มุงหลังคาเรือนด้วยหญ้า

มีเด็กผมแกละวิ่งเล่นสนุกสนานประสาเด็ก ๓-๔ คน

มีผู้ใหญ่หาบกระบุงตะกร้าเดินสวนกันไปสวนกันมา

เรียกว่าเป็นภาพชีวิตปกติของหมู่บ้านป่า

พอดีหิว.. งัดข้าวกล่องออกมาเปิบ แล้วนึกในใจว่ากินข้าวเสร็จแล้วจะเดินไปเที่ยวที่หมู่บ้านนั้น

—

แต่แล้วก็เปลี่ยนใจ

เกิดวิตกกังวลว่าพวกเขาที่เรามาด้วยนั้น
จะเอะใจพบว่ามีคนหายไปคนหนึ่ง
ถ้าเขาตกใจคิดไปทางร้ายว่าจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น
เราก็จะเป็นคนบาป ที่ไปทำให้พวกเขาเป็นทุกข์หมดสนุก

จึงตัดสินใจกลับ

กลับมาแล้วก็ไม่เห็นว่าจะมีใครเดือดร้อนกับการหายตัวของเราเลย

ตกค่ำพวกเขาก็ละเล่นรอบกองไฟเป็นที่เพลิดเพลิน

—-

หลบออกมาตุหรัดตุเหร่อยู่ต่างหากตามลำพังยังกับคนกำลังปลีกวิเวก

ตอนนั้นรู้สึกเหมือนสังคมทิ้งเราหรือไม่ก็เรากำลังทิ้งสังคม

ไม่ร่วมวงสนุกสนานหรือร่วมกิจกรรมใดๆกับใครๆ

มองเห็นพวกเขาเป็นประหนึ่งฝูงแมงเม่าเล่นไฟไปเสียอีก

—

มีเจ้าหน้าที่ป่าไม้สะพายปืนลูกซอง ๕ นัด ยืนอยู่แถวนั้นคนหนึ่ง

เข้าไปชวนเขาคุย

เขาก็คุยด้วยเป็นอย่างดี

คุยไปสารพัดเรื่อง

—

พอดีนึกได้..

ถามเขาว่ามีหมู่บ้านอะไรอยู่ทางนั้น

ชี้ไปในทิศที่เราเห็น

เจ้าหน้าที่ป่าไม้ทำหน้างงๆ

เขาบอกด้วยเสียงที่หนักแน่นอย่างแน่ใจว่า

“บนภูกระดึงไม่มีหมู่บ้านนะครับ”

9/เมษา/2559