ผีเงือกแม่น้ำโขง

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อปี ๒๐๐๘ คือราวๆ ๑๐ มาแล้ว

ลูกสาวพ่อวัน(จำชื่อไม่ได้) คนบ้านบุ่งอุดม-ท่าหลวง ผัวของหล่อนไปเอาดินริมน้ำโขงที่ตลิ่งน้ำหน้าศาลเจ้าสบเซ เพื่อจะเอาดินนั้นมารองหม้อกรรมสำหรับเมียคลอดลูกอยู่ไฟ

ตกกลางคืนในขณะที่ทุกคนหลับกันหมด .. หล่อนละเมอเดินลงน้ำโขงจมหายไป

หล่อนเล่าว่า ความรู้สึกเหมือนมีคนพาไปโดยที่หล่อนได้นอนอยู่ในเรือที่ไหลล่องไปตามน้ำ สามารถมองเห็นทุกสิ่งทุกอย่าง แต่ขยับตัวไม่ได้.. จากนั้นเขาก็พาหล่อนลงไปจนถึงบ้านเมืองของเขา

เมื่อผัวของหล่อนและญาติมิตรทุกคนตื่นขึ้นตอนเช้า จึงทราบว่าหล่อนหายตัวไป พากันออกตามหาอย่างไรก็ไม่พบ

สุดท้ายจึงชวนกันไปพึ่งหมอดูพยากรณ์ว่าเพราะคนเป็นผัวไปเอาดินริมน้ำโขงมา ติดเอาแหวน,กำไลหรือปลอกแขนอย่างใดอย่างหนึ่งของพวกเขามาด้วย ตกกลางคืนจึงละเมอเดินลงน้ำโขง ผีเงือกมาเอาตัวไป ต้องเอาดินไปคืนที่เก่า เขาจึงจะปล่อยตัวกลับคืน

๒-๓ วันต่อมา มีพ่อเฒ่าหาปลาคนหนึ่ง ออกไปกู้มองอยู่กลางน้ำโขง บริเวณบ้านคอนไหล ตรงข้ามภูสะเหล่า ซึ่งอยู่ห่างจากท่าน้ำศาลเจ้าสบเซ ราวๆ ๓-๔ กม. (ดูภาพประกอบ) ระหว่างที่กำลังกู้มองอยู่นั้น ก็ได้เห็นหล่อนฟูขึ้นมาจากใต้น้ำ ทำเอาพ่อเฒ่าตกใจ ร้องถามว่า เป็นคนหรือเปล่า ถ้าเป็นคน ให้จับแคมเรือไว้ พ่อเฒ่าไม่ยอมให้ขึ้นเรือ

พ่อเฒ่าผู้นี้เล่าว่า ตอนที่ได้เห็นหล่อนฟูขึ้นมาจากใต้น้ำใหม่ๆ ผิวหนังของหล่อนเหมือนเกล็ดปลา เพียงครู่เดียวก็คลายคืนเป็นผิวของคนเหมือนเก่า.

(ศาลเจ้าสบเซคือบริเวณที่ลูกสาวพ่อวันละเมอเดินลงน้ำจมหายไป จนกระทั่งลอยฟูขึ้นมาจากใต้น้ำที่บริเวณคุ้งน้ำภูสะเหล่า)

หมายเหตุ : ลูกสาวพ่อวันซึ่งประสพเหตุแปลกประหลาดนี้ปัจจุบันยังมีชีวิตอยู่

( หม้อกรรม-ຫມໍ້ກຳ = หม้อต้มน้ำสมุนไพรเพื่อดื่มและอาบ สำหรับหญิงคลอดลูกอยู่ไฟ )

ความเดิม : ລູກພໍ່ວັນແຖວບຸ່ງອຸດົມ-ທ່າຫລວງ ຈັກລາວຊື່ຫຍັງລືມລະ
ຜົວລາວໄປເອົດິນແຄມທ່າມາຮອງຫມໍ້ກຳໃນດິນມີແຫວນບໍ ຫລື ປອກແຂນບູຮານນິລະ
ຄ່ຳມາຢ່າງລົງນ້ຳໄປເລີຍ ຜີເງືອກພາໄປວ່າຊັ້ນ
ຕອນໄປລາວຮູ້ສຶກວ່າເປັນຄືນອນໃນເຮືອໄຫລໄປນຳຫນ້ານ້ຳແນມເຫັນເບິດແຕ່ຮ້ອງກະບໍໄດ້ຕີງໂຕບໍ່ໄດ້
ແລະ ເຂົາກະພາລົງໄປເມືອງເຂົາ
ຈົນໄປເບິ່ງມໍຫມໍວ່າເອົາດິນໄປສົ່ງຈັ່ງວ່າໄປຟູຢູ່ບ້ານຄອນໄຫລພຸ້ນ ປະເປືອຍເບິດ
ພໍ່ເຖົ້າຢາມມອງລາວກະຢ້ານຢູ່ຊື່ໆຟູຂຶ້ນມາກາງນ້ຳ ຖາມວ່າຄົນບໍຄັນຄົນຈັບຂອບເຮືອ ລາວບໍ່ໃຫ້ຂຶ້ນເຮືອໃຫ້ຈັບຂອບເຮືອພາຍເຂົ້າມາຝັ່ງ
ວ່າຕາຂຶ້ນມາທຳອິດຕາມໂຕເປັນຮອດຄືເກັດປາ…ນ້ອງເຄີຍນັ່ງຟັງເຈົ້າໂຕລາວເລົ່າຢູ່ເຮືອນດີແມ່ເຖົ້າໄລແມ່ຂອງແມ່ແອຂາຍເຝີຫັ່ນເດ
ຖ້ານ້ອງຈື່ບໍ່ຜິດເຫດການນິເກີດຂຶ້ນ 10 ປີກ່ອນ ປະມານປີ2008

คำอ่านตามความเดิม  : ลูกพ่อวัน แถวบุ่งอุดม-ท่าหลวง จักลาวซื่อหยัง ลืมล่ะ

ผัวลาวไปเอาดินแคมท่ามาฮองหม้อกำ ในดินมีแหวนบ่ หลือ ปอกแขนบูรานนี่ล่ะ

ค่ำมาย่างลงน้ำไปเลย ผีเงือกพาไปว่าซั้น

ตอนไปลาวฮู้สึกว่าเป็นคือนอนในเฮือไหลไปนำหน้าน้ำ แนมเห็นเบิด แต่ฮ้องติงโตบ่ได้

และเขากะพาลงไปเมืองเขา

จนไปเบิ่งมอหมอว่าเอาดินไปส่ง จั่งว่าไปฟูยู่บ้านคอนไหลพุ้น ปะเปือยเบิด

พ่อเถ้ายามมองลาวกะย้าน ยู่ซื่อๆฟูขึ้นมากางน้ำ ถามว่าคนบ่  คันคนจับขอบเฮือ ลาวบ่ให้ขึ้นเฮือ ให้จับขอบเฮือพายเข้ามาฝั่ง

ว่าตาขึ้นมาทำอิด ตามโตเป็นฮอดคือเก็ดปา..น้องเคยนั่งฟังเจ้าโตลาวเล่ายู่เฮือนแม่เถ้าไล แม่ของแม่แอขายเฝอหั้นเด

ถ้าน้องจื่อบ่ผิด เหดกานนี่เกิดขึ้น 10 ปีก่อน ปะมานปี 2008