วิธีการเขียนเรื่องหรือเล่าเรื่องให้น่าสนใจ1
ห้น่าสนใจน่าติดตามพอจะได้ไหมครับอาศัยปัญญาของผมอ่านเรื่องของอาจารย์หลายเที่ยวแล้ว
ก็ไม่เข้าสมองเลยอาจจะแก่เกินแกงแล้วก็เป็นได้(ไก่)
ขอบคุณครับอาจารย์อำพล
เรียกว่าเป็นคำถามที่สร้างความประหลาดใจให้ผมไม่น้อย
ประหลาดใจในข้อที่ว่าทำไมจึงเลือกถามผม
ทั้งๆที่ผมเองก็ยังอยู่ในฐานะที่จะต้องถามคำถามเดียวกันนี้กับใครบางคนเหมือนกัน
นั่นหมายถึงว่าการศึกษาเรียนรู้ของคนเรานั้นไม่มีวันสิ้นสุดจริงๆ
ศาสตร์และศิลป์ในการเขียนหนังสือมีผู้อธิบายบอกกล่าวไว้มากมาย ทั้งในอดีตและปัจจุบัน
ศึกษาแล้วก็ได้ประโยชน์ไม่มากก็น้อยมาโดยตลอด
ปราชญ์แห่งการเขียนหนังสือหลายท่าน ให้ความรู้และประสพการณ์ของพวกท่านแก่ผู้อื่นด้วยความยินดี
ถ้าเราสนใจค้นหา ย่้อมจะได้ถ้อยได้ความที่เป็นหลักการชัดเจน เป็นทฤษฎีเป็นผลให้นำมาปฏิบัติได้
นั่นคือสิ่งที่พวกปราชญ์เหล่านั้นได้มอบไว้ให้แก่พวกเราผู้สนใจได้ศึกษา
แต่กับผมแล้วไม่มีตรงนี้ที่พอจะมอบอะไรๆให้ใครเลยครับ
เมื่อพบคำถามแล้ว จึงนึกตอบคำถามนี้ไม่ถูก
ด้วยว่าตนเองไม่มีดีมีเด่นพอ
จนถึงกับจะเรียกว่ามีหลักการมีทฤษฏีหรือมีวิธีปฏิบัติเฉกเช่นปราชญ์ทั้งหลายได้เลย
คำถามของท่านที่ได้ถามมาแล้วนั้น
ผมจะไม่ตอบ
ถ้าตอบก็อาจผิดมากกว่าถูก
และจะเป็นโทษแก่ตัวผมและตัวท่านในที่สุด
ดังนั้นขอให้ท่านทำความเข้าใจว่าที่ผมจะพูดจะเขียนต่อจากนี้ไปไม่ใช่คำตอบ
จะเรียกว่าอะไรก็ได้แต่ไม่ใช่คำตอบ
ถ้าถือเป็นคำตอบเมื่อไหร่ ย่อมจะก้าวล่วงเข้าไปหาคำว่าตอบถูกหรือผิดทันที
ซึ่งปราชญ์ทั้งหลายกำลังถือปากกา พร้อมจะเลือกกาเครื่องหมายทั้งสองลงไป โดยที่ผมนึกละอายแก่ใจตนอย่างบอกไม่ถูก
เอาเป็นว่าเรามาคุยกันแบบเด็กๆที่เมื่อผู้ใหญ่ได้ยินแล้วนึกเอ็นดู ไม่ว่าจะคุยผิดคุยถูกก็ตาม
เผื่อเอาไว้ว่าหากปราชญ์แห่งหนังสือท่านใดผ่านมาได้ยิน ก็จะนึกเมตตาท่านกับผมที่กำลังคุยถึงเรื่องที่เขาเชี่ยวชาญอย่างแท้จริง
ท่านกับผมอาจได้รับประโยชน์จากความกรุณาของปราชญ์ท่านนั้นด้วยกัน
ค่อยคุยกันต่อนะครับ
เช้านี้อากาศดีครับ เมฆถักทอตัวเองจนเป็นประหนึ่งแพรผืนเดียวคลี่คลุมไปทั่วฟ้า
บังตะวันเอาไว้หมดดวง
ขออนุญาตเอาจักรยานออกไปท่องแถวท้องนาบ้านบก บ้านผึ้ง บ้านบุ่งหวาย ที่โอบล้อมวัดหนองป่าพง เอาบรรยากาศสักรอบก่อน
เดี๋ยวก็กลับมา
วันนี้ผมจะอยู่คุยกับท่านที่นี่
ไม่หนีไปไหน