Author: Ampol Jane

เรื่องเล่านี้ถ้าไม่มีภาพประกอบ, จินตนาการไม่จบ คนไม่เคยเข้าป่าปีนเขาแถบริมแม่น้ำโขงด้านนี้จะนึกไม่ออก ผมก็ยังหาภาพทั้งหมดไม่เจอ ไม่รู้เอาไปเก็บไว้ตรงไหน ที่ค้นได้ในขณะนี้ประมาณว่าแค่ไม่ถึง5เปอร์เซ็นต์ของภาพทั้งหมดที่กำลังค้นหา

ดูทางซ้ายมือของภาพ จะเห็นโขดหินอยู่กลุ่มหนึ่ง เมื่อก่อนไม่มีผ้าแพรสีพันไว้ เป็นแค่โขดหินธรรมชาติ

เอ้า..ล้อมวงเข้ามา จะเล่าเรื่องหลวงปู่พรหมา เขมจาโรที่ได้มีวาสนาเข้าไปเกี่ยวข้องกับองค์ท่านให้ฟังทั้งหมด เอาแบบไม่ปิดบังอำพราง,เล่าทุกแง่ทุกมุม เท่าที่จะนึกออกและยังจำได้ ตั้งแต่แรกเลย

หลวงปู่พรหมาเป็นผู้ที่พูดแบบลาวแท้ๆ บางคำออกเสียงไม่ตรงกับบ้านเรา

เอาล่ะจะเล่าเรื่องเขาชื่อหาญต่ออีกสักพัก ไม่อยากเล่าจนลึกเกินไป ไม่รู้ว่าจะกระทบกับอะไรที่มันเปราะบางกันมั่ง เหตุการณ์ต่อไปนี้เกี่ยวข้องกับวัดโพธิและวัดเวินไซ วัดสำเร็จลุน

หาญเล่าให้ฟังว่า พบและรู้จักหลวงปู่พรหมาครั้งแรกที่ภูเขาควาย เขานำกองกำลังลาดตระเวนอยู่แถวนั้น พบหลวงปู่พำนักอยู่ในถ้ำรูปเดียว เข้าไปกราบสนทนาด้วย ถูกชะตา จึงพากองกำลังทั้งหมดมากราบ หลวงปู่รดน้ำมนต์ให้ทุกคน

เรือเที่ยวแรกสำหรับการเดินทางครั้งแรกของผมนั้น นายทหารลาวขาวท่านนี้ก็ลงเรือลำเดียวกัน ผู้โดยสารทั้งลำเป็นชาวบ้านดูแล้วเหมือนๆกันไปหมด มีแปลกตาอยู่คนคือท่านผู้นี้ บุคคลิกลักษณะไม่กลืนกับหมู่คนโดยสาร นั่นก็คงรวมเอาผมกับเฮียบัติไว้ด้วย ท่าทางเขาระมัดระวังตัวแม้กระทั่งกับผม ดูไปแล้วเปรียบได้กับงูที่ขดตัวเงียบแต่แฝงด้วยพิษร้าย

ทีนี้จะเล่าถึงวันขึ้นวัดครั้งแรก