ผีมอเตอร์ไซค์
เมื่อคืนนี้กลับจากกินเนื้อย่างเกาหลี
ทางเปลี่ยวมืดสนิท
ด้วยว่ายังเป็นป่าเป็นภูเขาอยู่ตลอดสองข้างทาง
แต่ก็ปลอดภัยดีไม่เคยมีโจรผู้ร้าย
บ้านหลังหนึ่งที่ข้างทางมีงานศพ
เพิ่งเผาเสร็จ
กำลังจัดเวทีหมอลำซิ่งเตรียมการแสดง
เมื่อขับรถผ่านช้าๆก็เหลียวดูเหล่าดาราหมอลำปูเสื่อเปิบอาหารอยู่หลังเวทีที่หันออกมาทางถนน(หน้าเวทีหันเข้าสู่บ้านงาน)
แต่ละคนนุ่งน้อยห่มน้อย ตามวิสัยหมอลำปลุกใจเสือสาง
ทำเอาเพลินจนเผลอลืมเลี้ยวขวาตรงทางแยกถัดไปใกล้ๆ
แต่ไม่เป็นไร .. ถึงไงทางเส้นนี้ก็โค้งไปบรรจบกันกับทางที่จะกลับบ้านได้ เพียงแต่จะแต่อ้อมไกลสักหน่อย
ระหว่างนั้นเห็นรถมอเตอร์คันหนึ่ง โผล่มาจากไหนไม่ทันสังเกตุ
จู่ๆปรากฏอยู่ข้างหน้า
เห็นเพียงแป๊บเดียวมอเตอร์ไซค์คันนั้นก็เลี้ยวขวาออกไป
นึกในใจว่าคงจะเป็นทางที่เลี้ยวแล้วไปบรรจบทางกลับบ้านได้เหมือนกัน
พอจะเลี้ยวตาม.. ก็ทำเอาผงะ..
ตรงนั้นไม่มีหนทางที่รถจะแล่นเลี้ยวเข้าไปได้เลย เป็นป่าทึบมืดดำ ไม่มีแม้แต่บ้านคนสักหลัง
อย่าว่าแต่มอเตอร์ไซค์เลย
คนก็ยังจะเดินเข้าไปยาก
แต่มอเตอร์ไซค์ปริศนาคันนั้นเลี้ยวเข้าไปได้อย่างไร
เสียงลูกชาย ๓ ขวบนั่งตักแม่อยู่ที่นั่งข้างคนขับพูดเบาๆว่า..” ปีศาจๆ “
แต่แม่กลับบอกว่าไม่เห็นอะไรเลย
ส่วนหลานสาวที่นั่งเบาะข้างหลังยืนยันว่าเห็นมอเตอร์ไซค์เลี้ยวตรงนั้นเหมือนกัน
แปลกดี..
ระหว่างที่กำลังเขียนโพสต์นี้ยังไม่เสร็จ..หมาแถวๆนี้ดันหอนกันระงม ..พวกมันขยันสร้างบรรยากาศจัง
(อำพล เจน : ๒ธค๕๙)