อาจารย์ปู่ คำผุก อุนาภาค_07
ลูกศิษย์จารย์ปู่คำผุกคนหนึ่ง อยู่ๆสงสัยถามไถ่ว่า
“ครูบา” เขาเรียกจารย์ปู่คำผุกว่าครูบา “ครูบา..เขาว่าอาจารย์ทางฝั่งลาวเหยียบเรือล่มได้แม่นบ่ครับ”
“แม่นแล้ว”
“ครูบาเหยียบเรือให้ล่มได้เหมือนอาจารย์ฝั่งลาวบ่”
“เจ้าบ่เชื่อข้อยหรือ”
“เชื่อครึ่ง ไม่เชื่อครึ่งแหละครูบา”
หลายวันต่อมา ลูกศิษย์ขี้สงสัยมาหาถึงบ้าน
จารย์ปู่ได้โอกาสจึงบอกว่า
“พาเฮาไปอาบน้ำหน่อยสิ”
“อาบที่ไหนล่ะ”
“ที่ท่าน้ำริมเซนี่แหละ”
ตรงนั้นมีเรือขนาดใหญ่จอดเทียบท่าอยู่ลำหนึ่ง
จารย์ปู่อุทานว่า
“เรือผู้ใดน้อ..ทั้งงามทั้งใหญ่น่านั่งเล่นจริงๆ”
ว่าแล้วก็เดินไปหา ก้าวเท้าขึ้นไปเหยียบหัวเรือเพียงข้างเดียว
เรือก็ค่อยจมลงจนมิดลำ
ค่อยๆจม ไม่ใช่พลิกคว่ำ
จารย์ปู่ก็แสร้งจมลงตามลำเรือไป
ลูกศิษย์ก็โดดลงไปคว้าตัวเอาไว้
ดึงจารย์ปู่ขึ้นฝั่งอย่างทุลักทุเล
“เกือบเฮาจมน้ำตายแล้วน้อ”
ภายหลังลูกศิษย์จึงคิดออกว่า เรือใหญ่บรรทุกคนได้10คน ไฉนเพียงแค่วางเท้าเหยียบหัวเรือ
เรือก็จมลงโดยง่าย