สมาธิ > ทุกคนทำได้
อานาปานสติ แปลว่า ความระลึกรู้ลมหายใจออกลมหายใจเข้า
(อานะ หายใจออก – ปานะ หายใจเข้า – สติ ความระลึก )
คือเอาความรู้สึกจดจ่ออยู่ที่ลมหายใจของตนเอง
ลมหายใจเข้ายาวก็รู้
ลมหายใจออกยาวก็รู้
ลมหายใจเข้าสั้นก็รู้
ลมหายใจออกสั้นก็รู้
ลมหายใจเข้าปานกลางก็รู้
ลมหายใจออกปานกลางก็รู้
—
อานาปานสติ โดยพิสดาร มีอธิบายในพระสูตร
แต่ครูบาอาจารย์แทบทุกองค์สอนว่าเอาแค่นี้พอ
ทำจนถึงที่สุด จะรู้ทั้งหมดเอง
—
หลวงพ่อชาบอกว่า ทำแบบนี้ไปเถอะ เหมือนคนเป็นบ้า แล้วจะเห็นของดีสักวัน
—
หลวงพ่อลีบอกว่า บางคนทำไปได้หน่อยนึงหมดความเพียรจึงไม่เห็นของดี
—
อะไรคือของดี ?
โดยมากมักจะนึกไปถึงอภินิหาร
นั่งสมาธิทำอานาปนสติเพื่อจะให้เกิดอภินิหาร
ไม่ได้นึกไปถึงการเกิดขึ้นของปัญญา
ปัญญาคือความรู้จริงที่ไม่ใช่ความรู้ที่เกิดขึ้นจากการนึกเอาเดาเอา
—
หลวงพ่อพุธบอกว่า
ทำสมาธิเพื่อจะเห็นลูกแก้ว,เห็นวิมาน ฯลฯ เป็นสมาธิที่ผิด
ที่ถูกนั้นต้องเห็นกิเลศตัณหาของตนเอง
เห็นความโลภความโกรธความหลงของตนเอง
จึงเป็นสมาธิที่ถูกต้อง
—
ดูกรภิกษุทั้งหลาย
อานาปานสติ อันภิกษุเจริญแล้ว ทำให้มากแล้ว ย่อม มีผลมาก มีอานิสงส์มาก
ภิกษุที่เจริญอานาปานสติแล้ว ทำให้มากแล้ว ย่อมบำเพ็ญสติปัฏฐาน ๔ ให้ บริบูรณ์ได้