ปู่เป็นคนชอบนอนละเมอ

เมื่อราวๆปี48 นิมนต์หลวงปู่มาดูพื้นที่ป่าในเขตอำเภอโขงเจียม แถวๆบ้านเวินบึก
ป่านี้เคยมีเรื่องเข่นฆ่า มีคนตายกันอยู่ในป่า เป็นร้อยศพ
สมัยนั้น สมัยลาวแตก ทหารลาวไล่ฆ่าชาวบ้านที่อพยพหนีผ่านป่าแห่งนี้เข้ามาลี้ภัย

lvgg2

เขาเล่ากันว่า แม้เวลากลางวัน คนออกหาของป่ายังวิ่งหนีป่าราบ ด้วยมีเสียงร้องโหยหวนเกิดขึ้นกลางวันแสกๆ
เขาว่าเป็นเสียงผีที่ยังไม่ไปผุดไปเกิด ยังรับความทุกข์อยู่ในป่านั้น

ทีนี้สารวัตรเทวินทร์ได้ซื้อที่ดินติดป่าและเขาเดียวกัน นึกอยากถวายที่ดินแปลงนั้นแก่หลวงปู่ทำสำนักสงฆ์หรือวัด

หลวงปู่ก็มาดู

ตกลงก็รับไว้ เทียวไล้เทียวขื่อจากหนองคายกับอุบลฯหลายเที่ยว

สภาบุญก็ไปสร้างกุฏิถวายไว้4หลัง ซื้อไม้เก่าจากที่เขารื้อบ้านพักครูของสถาบันราชภัฏ อุบลฯ 2แสนกว่าบาท
นอกจากปลูกกุฏิที่นั่นได้4หลัง ยังเหลือไม้ปลูกศาลาที่ศูนย์พุทธสถานสภาบุญ อ.กุดข้าวปุ้นอีก 1 หลัง

ครั้งหนึ่งหลวงปู่ทองสามากับลูกศิษย์ พักนอนที่นั่น ผมและท่านเมี่ยง วรมัน กลับเข้าเมือง นอนบ้านตนเอง
สารวัตรเทวินทร์อาสาอยู่ปรนนิบัติแทน และนอนกับหลวงปู่ในป่านั้น

ลูกศิษย์หลวงปู่แอบกระซิบสารวัตรว่า อยากเจออะไรดีๆี ให้นอนแอบฟังหลวงปู่เน้อ

สารวัตรสนใจอยากรู้ว่าเรื่องอะไร แอบเอาเสื่อไปปูนอนใต้ถุนกุฏิ

ตกดึกได้ยินเสียงหลวงปู่กึ่งเทศน์กึ่งอบรมธรรม
คล้ายๆกับกำลังพูดหรือสนทนาธรรมหรืออบรมธรรมให้ใครฟังตลอดทั้งคืน
ใกล้แจ้งจึงเงียบ

สารวัตรบอกว่าน่าฟังจับจิต จนบางข้อธรรมเอามาถือปฏิบัติได้

ต่อมาหลวงปู่มาพักที่บ้านผม
จัดห้องถวายท่านแล้ว ผมก็ยังไม่ลืมเรื่องที่สา่รวัตรเล่าให้ฟัง

ตกดึกผมแอบย่องมาแอบพิงข้างฝาห้อง จะฟังเสียงหลวงปู่คุยกะใครไม่ทราบเหมือนสารวัตรได้ฟัง

ปรากฏว่าเงียบ ไม่มีเสียงอะไรเลยจนรุ่งแจ้ง

เรื่องนี้คาอยู่ในใจผม
จนวันหนึ่งอดถามท่านไม่ได้ว่ามันเป็นยังไงกันแน่

หลวงปู่บอกยิ้มๆว่า
“ปู่เป็นคนชอบนอนละเมอ”

ผมก็นึกว่าจะเชื่อท่านดีหรือไม่ดีอยู่จนทุกวันนี้

Jun 17 2011, 04:18 PM
แชร์ :

ความคิดเห็น

** โปรดแสดงความคิดเห็นอย่างมีวิจารณญาน