อภินิหารหรือบังเอิญ

แต่เงินมีไม่พอจ่าย

ขณะนั้นนึกถึงลูกค้าคนหนึ่งอยู่ต่างจังหวัด (สมมุตว่าชื่อ ย.ยักษ์)
เพิ่งจะมีการส่งมอบงานที่เขาสั่งทำจนเสร็จสมบูรณ์ทุกขั้นตอนไปให้เรียบร้อยแล้วโดยทางรถไฟ

เหลือแต่รอรับเงินค่าแรงเท่านั้น

ปกติไม่ต้องทวงกัน
แล้วแต่สะดวก
จะโอนให้วันไหนก็ได้

ย.ยักษ์ เป็นลูกค้าเก่าแก่
เครดิตดีมาก
ไม่เคยค้างชำระหนี้

เขาจึงเป็นความหวังเดียวที่จะได้เงินในเวลาคับขันอย่างนี้

นอกจากจะพอจ่าย
ยังจะเหลือไว้ใช้ด้วย

ตัดสินใจโทรฯหา
เพื่อจะขอให้ส่งปัจจัยให้ภายในวันสองวัน

โทรฯ ๓-๔ ครั้ง
ติดทุกครั้ง
แต่ไม่รับสาย
แถมไม่โทรฯกลับอีกด้วย

เอาไงดี

—

นึกถึงหลวงปู่สรวง

เอาเหรียญรุ่นแรกมาจบใส่หัว

“หลวงปู่ๆ..ดลจิตดลใจให้เขาโอนเงินมาให้ผมหน่อย โทรฯหาทั้งวัน ไม่ได้เรื่องไม่ได้ความ ..ถ้าเขาให้มา.. ผมจะรอด”

หลังจากนั้นก็ทำตนเป็นข้าวคอยปาฏิหารย์จากฝน

—

ผ่านไป ๒ วัน

ฝนก็ยังไม่ตก

จนล่วงเข้าสู่ภาคบ่ายในวันสุดท้าย คือวันที่ ๓

ยังเงียบกริบ

ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

แม้แต่เสียงฟ้าร้อง

—-

พึมพำอยู่ในใจคนเดียวว่า..เหลวเป๋ว..ปาฏิหารย์ไม่มีจริง

—

เย็นวันนั้นเอง..มีลูกหนี้อีกรายหนึ่งโผล่มาแบบไม่คาดฝัน

เป็นลูกหนี้เก่าแก่ อยู่เมืองอุบลฯด้วยกันนี่เอง ติดค้างชำระมานานมากๆ จนลืมสนิทไปแล้ว

เขาแย้มหน้าผ่านประตูรั้วเข้ามาส่งยิ้มแป้นมาแต่ไกล

ไม่ได้นึกว่าเขาจะเอาเงินมาให้หรอกครับ

“โอ้โฮ..ไปไงมาไง ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ”

“เผอิญผ่านมาทางนี้ เลยแวะเข้ามาดู.. อยู่บ้านพอดีเลย.. ก็เอาเงินมาให้”

—

จะโดยบังเอิญหรือจะโดยอะไรก็ตาม

เงินซึ่งลูกหนี้รายนี้เอามาจ่ายให้นั้น
มีจำนวนเท่ากับเงินที่ผมมีความจำเป็นจะต้องจ่ายตามนัดหมายในวันนั้นพอดีทุกบาททุกสตางค์

—

เรื่องนี้ทำให้ต้องฉุกคิด..

ถ้าหากจำนวนเงินนั้น มากกว่าหรือน้อยกว่า ก็แล้วไป อาจจะไม่คิดว่าเป็นอภินิหารประการใด

นี่จึงทำให้แน่ใจได้ว่า เป็นฝีมือหลวงปู่สรวง อย่างไม่ต้องสงสัย

—-

อีก ๕-๖ วัน ต่อมา

ย.ยักษ์ โทรฯมาหาตอนสายๆ

” โทษทีพี่..ผมมีธุระด่วนไปต่างประเทศซะหลายวัน เพิ่งกลับมา เดี๋ยววันนี้บ่ายๆจะออกไปโอนตังค์ให้ ”

 คราวนี้เหลือเงินไว้ใช้อู้ฟู้เลยครับ