หลวงพ่อแช่ม วัดดอนยายหอม
ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว….
สตรีวัยประมาณ 50 ปี เข้ามากราบหลวงพ่อแช่มด้วยสีหน้าอมทุกข์
กราบเรียนหลวงพ่อว่าถูกโกงเงินไปเกือบล้านบาท
ขอให้หลวงพ่อช่วย
หลวงพ่อฟังแล้วก็เฉยอยู่
สตรีผู้นั้นรบเร้าอ้อนวอนร้องขอความกรุณาอยู่ไม่หยุดปาก
น่าสงสารมาก
แต่หลวงพ่อยังคงเฉยอยู่
—
ในที่สุดหลวงพ่อก็กล่าวว่า
“เรามันโง่เอง ..อย่าว่าแต่โยมเลย ..ฉันเป็นพระ ยังล่อนเหลือแต่กระดูก ..เขามาบอกว่าจะเอาพระไปก่อน แล้วจะเอาเงินมาถวาย 2 หมื่น ..หายเข้ากลีบเมฆไปเลย ..นี่มันเป็นเวรของเราเองที่ทำให้ต้องไปเชื่อเขา”
คงเป็นความทุกข์ใหญ่โตโถมทับดวงใจเธอจนหมดสิ้น
ไม่มีที่ว่างเหลือพอจะทำความเข้าใจในธรรมะง่ายๆซึ่งหลวงพ่อได้ปลอบ
หล่อนยังคงยืนกรานให้หลวงพ่อช่วยต่อไปไม่หยุดยั้ง
หลวงพ่อก็ปลอบประโลมด้วยคำพูดที่เปี่ยมเมตตาจริงๆ
ยากจะถ่ายทอดให้เห็นซึ้งได้
เหมือนพ่อปลอบใจลูก
—
พอดีมีใครคนหนึ่งบูชารูปหล่อขนาดตั้งบูชา ๕ นิ้ว รูปหลวงพ่อเงิน และรูปหลวงพ่อแช่มอย่างละองค์ ยกมาถวายให้ท่านเจิมแป้ง
ท่านเห็นก็เอะอะว่า
“นี่หลวงพ่อเงิน.. คิดถึงท่าน.. ระลึกถึงท่านแล้วเงินไหลมาเทมา, นี่รูปฉันหลวงพ่อแช่ม มีแต่แช่มชื่นเบิกบาน ไปไหนมาไหนแช่มชื่นตลอด.. หลวงพ่อเงินเสียอายุ 87.. ฉันน่ะ 86 ยังรู้สึกว่าหนุ่มปร๋ออยู่เลย .. ต่อไปจะเป็นฉัน แล้วก็จะเท่ากัน”
เจิมแป้งให้แล้วก็คว้าแส้น้ำมนต์สะบัดรดใส่หญิงผู้เต็มไปด้วยความทุกข์คนนั้น
พูดปนยิ้มไปด้วย
“โดนเขาโกง ก็เลยมาฟ้องปู่.. ฟ้องปู่”
—
อีกครู่ก็มีผู้บูชาพระเครื่องของหลวงพ่อมาถวายให้ท่านเจิมแป้ง
ท่านกล่าวว่า
“พระของฉันหมากัดไม่เข้า ปืนยิงไม่เป็นไร…หมากัดก็อย่าเข้าไป ปืนก็อย่าใส่ลูก ใส่แต่แก๊ป”
วันนั้นหลวงพ่ออารมณ์ดีเป็นพิเศษ
—
และแล้ว..ใครจะเชื่อได้ว่าประวัติศาสตร์จะซ้ำรอย
—-
งวดวันที่ 1 สิงหาคม ตัวล่างออก 87 ผมซื้อ 86 จึงไม่ถูก
พอถึงงวดวันที่ 16 สิงหาคม นึกถึงคำพูดที่ว่า “ต่อไปฉัน” จึงตาม 86 ไปอีก 2 คู่
ปรากฏว่าหวยตัวล่างออก 86 ตรงๆ
ได้เงินมานิดหน่อยพอเป็นพยานว่าความมหัศจรรย์มีจริง
—-
ปีรุ่งขึ้น..
วันที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2536
หลวงพ่อแช่มก็ถึงกาลมรณภาพ
อายุเท่ากับหลวงพ่อเงินพอดี
คือ 87 ปี
—
คำพูดของท่านยังก้องอยู่ในหูจนทุกวันนี้
“หลวงพ่อเงินเสียอายุ 87 ส่วนฉัน 86 ยังรู้สึกว่าหนุ่มปร๋ออยู่เลย ..ต่อไปจะเป็นฉัน แล้วก็จะเท่ากัน”
หวยออก ๒ งวดซ้อน
งวดแรก 87
งวดต่อมา 86
มรณะขณะมีอายุเท่ากับหลวงพ่อเงินพอดี
เรื่องทำนองนี้มักเกิดขึ้นกับครูบาอาจารย์ผู้วิมุติอย่างเหลือจะเชื่อว่าเป็นเพียงเหตุบังเอิญ.
( คัดลอกตัดตอนและปรับปรุงสำนวนใหม่ให้เหมาะกับยุคสมัยจากข้อเขียนเก่า “อริยเมตตาแห่งดอนยายหอม” ของ อำพล เจน. )