ฟังเทศน์ปู่จันทร์ ไปนิพพานไม่ได้
ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น
เป็นที่ทราบกันทั่วไปว่าเจ้าคุณปู่จันทร์ เขมิโย วัดศรีเทพ นครพนม เทศน์ได้ไพเราะน่าฟังที่สุด
ถึงกับยกย่องว่าท่านเป็นเสมือนพระพุทธเจ้าน้อยมาเกิด
—
วันหนึ่งมีงานบุญที่วัดศรีเทพ มีพระจากทั่วสารทิศมาร่วมงานมากมาย เจ้าคุณปู่จันทร์ได้ขึ้นเทศน์เป็นองค์เอก
เทศน์จบไป ๑ กัณฑ์แล้ว ชาวบ้านไม่ยอมให้ท่านลงจากธรรมาสน์ ยังขออาราธนาให้ท่านเทศน์ต่ออีกกัณฑ์
เรียกว่าฟังแล้วจับใจ ยังไม่อิ่ม ยังอยากฟังอีก
เจ้าคุณปู่ขัดไม่ได้ สนองให้อีกกัณฑ์
—
หลังจากเจ้าคุณปู่เทศน์กัณฑ์ที่สองจบแล้ว ได้มีพระภิกษุรูปหนึ่งลุกขึ้นมากล่าวกับชาวบ้านหน้าตาเฉยว่า
“ฟังเทศน์ปู่จันทร์ไปนิพพานบ่ได้ดอก”
พูดเสร็จก็เดินออกจากศาลากลับออกไปจากวัด
ลูกศิษย์ส่วนหนึ่งได้ยินถึงสะอึก ไม่ชอบใจ จะถามไถ่เอาความว่าทำไมจึงพูดอย่างนั้นก็ไม่ทัน ..จึงได้แต่ผูกใจเจ็บไว้
—
หลายเดือนต่อมา
มีงานวัดศรีเทพอีกคราว
พระรูปนั้นก็มาร่วมงานด้วย
—
คนที่ไม่พอใจ ยังผูกพยาบาท และยังจำพระรูปนั้นได้ ก็พากันปรี่เข้าไปล้อมหน้าล้อมหลัง
” ท่านใช่ไหมที่พูดว่าฟังเทศน์เจ้าคุณปู่จันทร์แล้วไปนิพพานไม่ได้ ”
” ใช่..ฉันนี่แหละ ”
“จะต้องฟังเทศน์ใครจึงจะไปนิพพานได้ล่ะ..ฟังเทศน์ท่านรึไง?”
“ใช่..ฟังเทศน์ฉันนี่แหละไปนิพพานได้”
ผู้ถามทำหน้างงๆ
พระรูปนั้นจึงอธิบายว่า
“..แค่ฉันตั้งนะโม คนก็ลุกหนีออกไปจากศาลาแล้ว ๒-๓ คน , พอฉันเทศน์ไปได้หน่อยเดียว คนก็พากันลุกหนีออกไปหมดทั้งศาลา … ฟังเทศน์ฉันจะเกิดความเบื่อหน่าย เกิดนิพพิทา ย่อมทำให้ไปนิพพานได้ ..ฟังเทศน์ปู่จันทร์แล้วติด ยิ่งฟังยิ่งติด จะไปนิพพานได้ยังไง.. “