รักษาไม่ได้..จะรักษาไปทำไม
หมู่นี้มีข่าวคนรู้จักมักจี่ใกล้ชิดสนิทเชื้อทะยอยกันเจ็บป่วยล้มตายไปแล้วหลายคน
ถือเป็นสัญญาณเตือนตนว่าเรื่องความไข้เจ็บและความตายกำลังใกล้ตัวเราเข้ามาทุกที
หลังจากจากที่ความเกิดกับความแก่นั้นได้อุบัติขึ้นมานานแล้ว
—
สัจธรรม เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นความจริงเสมอ ใครก็หลีกเลี่ยงไม่ได้
—
เคยได้ยินหลายคนชอบพูดว่า
“ร่างกายของเราใช้ให้คุ้ม”
นี่เป็นคำพูดที่ดี
เป็นคำพูดที่ได้จุดประกายความคิดปลงสังเวช ให้เกิดแก่ตนเอง ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้ยินมาจนทุกวันนี้
คือทำให้ฉุกใจคิดพิจารณาเห็นว่า ร่างกายก็เป็นเพียงของใช้อย่างหนึ่งเช่นกัน มีเสื่อมสภาพ มีหมดอายุและจะสูญสลายได้ในที่สุด
—
ความไข้เจ็บ เปรียบเสมือนข้าวของเครื่องใช้อย่างใดอย่างหนึ่ง ซึ่งสามารถที่จะชำรุดเสียหายได้
ถ้าซ่อมได้ก็ซ่อม
ซ่อมไม่ได้ก็ต้องทิ้ง
เลิกใช้
—
พระพุทธตรัสว่า
โรคบางโรครักษาจึงหาย
โรคบางโรครักษาก็ไม่หาย
โรคบางโรคไม่รักษาก็หาย
โรคบางโรคไม่รักษาก็ไม่หาย
—
เพื่อนรุ่นพี่คนหนึ่งของผมเป็นนายแพทย์
ตำแหน่งสุดท้ายก่อนเกษียณคือ ผอ.โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง
หลังเกษียณแล้วหลายปี จึงพบว่าตนเองเจ็บป่วยด้วยโรคภัยหลายโรค
โรคร้ายๆก็คือ โรคหัวใจ กับ โรคไต
คุณหมอได้บอกกับบรรดาหมอด้วยกันว่า อย่าบอกเรื่องเจ็บป่วยของเขาแก่ภรรยาและญาติมิตรทุกคน และจะไม่ขอรับการรักษาจากหมอคนไหนทั้งสิ้น
คุณหมอได้ให้เหตุผลว่า
” ผมแก่แล้ว ไม่เป็นไรหรอก จะรักษาตนเองแบบธรรมชาติ “
ซึ่งเมื่อฟังแล้วก็ต้องแปลว่าคุณหมอจะปล่อยไปตามธรรมชาติ
คือปล่อยตามเรื่องของมัน
—
ในที่สุดวันหนึ่งคุณหมอก็ช้อคหมดสติ
ถูกหามเข้าห้องไอซียู
และอยู่ในนั้น ๒-๓ วัน
จึงเสียชีวิต
—
ผมเล่าเรื่องนี้ทำไม ?
เพราะผมเห็นว่าคุณหมอได้ทำในสิ่งที่เรียกว่าน่าสนใจมาก
ความที่เป็นหมอ เคยผ่านการรักษาคนป่วยมาไม่รู้เท่าไหร่ คุณหมอจึงรู้ดีว่า โรคชนิดไหนรักษาได้ รักษาไม่ได้
เมื่อรู้ว่าโรคของตนเองนั้น ไม่มีทางรักษาให้หายขาดได้ จะมัวเสียเวลารักษาทำไม ถึงจะเสียเงินทองจนหมดเนื้อหมดตัวเพื่อรักษาไปก็ไม่มีทางหายขาด
จะทำได้เพียงแค่ยืดเวลาตายออกไปอีกสักระยะหนึ่งเท่่านั้น
ในที่สุดก็จะตาย
—
เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นธรรมสังเวช ที่ใครจะเห็นหรือไม่เห็นก็ตาม
เมื่อเกิดขึ้นมาแล้วก็จะต้องแก่ จะต้องเจ็บ และจะต้องตาย เหมือนกันทุกคน
บางทีนี่จะเป็นธรรมที่คุณหมอได้เห็นและยอมรับจนวันสุดท้ายแห่งชีวิต
อำพล เจน : Sep 4 2016