Author: admin

“อีสานไม่สนุก” เรื่องของผู้อพยพเป็นปัญหาใหญ่ระดับโลก ใหญ่อย่างคงเส้นคงวามานับสิบๆปี กระทั่งถึงทุกวันนี้ ก็ยังเล็กไม่ลง ปัจจุบันอเมริการับผู้อพยพเข้าประเทศแล้วประมาณ ๒ ล้านกว่าคนในระยะสิบกว่าปีที่ผ่านมา นี่ยังไม่นับประเทศฝรั่งเศส หรือประเทศอื่น ๆ เข้าไปด้วย ซึ่งก็มีจำนวนนับล้านเช่นกัน ผู้อพยพเหล่านี้ต่างประสบปัญหาเดียวกันทั้งสิ้นคือ ขัดแย้งกันเอง จนต้องถึงกับบ้านแตกสาแหรกขาด ฝ่ายแพ้อยู่ไม่ได้ก็หนีร้อนไปพึ่งเย็นในที่ต่างๆทั่วโลก ตามแต่จะไปกันได้ คนบ้านแตกสาแหรกขาดเหล่านี้ ก็ล้วนแต่เป็นคนบ้านใกล้เรือนเคียงกับประเทศไทย

ควันหลงเหรียญพระแก้ว ปี 75 คงต้องบอกอย่างไม่สบายใจสำหรับผู้ที่ไปบูชาเหรียญพระแก้วปี 2475 แล้วไม่สมหวัง เพราะว่าหลังจากหนังสือศักดิ์สิทธิ์แจ้งข่าวเรื่องนี้แล้วเหรียญพระแก้วก็ หมดไปจากวัดพระแก้วภายใน 1 สัปดาห์! ที่ผมสัญญากับผู้อ่านว่าวันเหมาะ ๆ จะเอาข้อมูลที่แน่ชัดและละเอียดถี่ถ้วนเกี่ยวกับเหรียญพระแก้วมาว่ากัน อีกรอบ ข้อมูลที่กำลังรอคอยนั้น ท่านอาจารย์ประโยชน์คณบดีคณะวิทยาศาสตร์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ รับปากผมว่าจะเอามาให้ เป็นอันไม่ต้องว่ากันแล้วกระมัง ก็หมดเกลี้ยงจากวัดแล้วนี่ไง แต่บอกได้อย่างค่อนข้างชัวร์ป้าดว่ารายชื่อคณาจารย์นั่งปรกปลุกเสกเหรียญพระ

พระเครื่องของ หลวงปู่แหวน สุจิณฺโณวัดสัมพันธวงศ์สร้าง             ใครจะว่าพระเครื่องหลวงปู่แหวนเป็นพระโหลผมก็ไม่สนใครจะว่าพระเครื่องหลวงปู่แหวนเป็นพระล้นตลาดผมก็ไม่สนผมยังคงแขวนหลวงปู่แหวนติดคอตลอด แขวนมาแต่ปี 2517 ไม่เคยทิ้งและใครจะว่าหลวงปู่แหวนที่ผมแขวนในคอนั้นไม่มีรุ่น ไม่มีทำเนียบ ผมก็ไม่สน บัดนี้มีข่าวดีจะบอก บอกให้แต่คนที่ไม่สนคำเหน็บแนมแกมประชดเท่านั้น บอกให้แต่คนเคารพเลื่อมใสหลวงปู่แหวนอย่างแท้จริงเท่านั้น พระเครื่องหลวงปู่แหวนที่ท่านปลุกเสกเอาไว้ยังมีอยู่ที่วัดสัมพันธวงศ์ กรุงเทพฯ นี่เอง วัดสัมพันธวงศ์

ใครจะว่า พระเครื่องหลวงปู่แหวนเป็นพระโหล ผมก็ไม่สน ใครจะว่า พระเครื่องหลวงปู่แหวนเป็นพระล้นตลาด ผมก็ไม่สน ผมยังคงแขวนหลวงปู่แหวนติดคอตลอด แขวนมาแต่ปี 2517 ไม่เคยทิ้ง และใครจะว่าหลวงปู่แหวนที่ผมแขวนในคอนั้นไม่มีรุ่น ไม่มีทำเนียบ ผมก็ไม่สน

จริง ๆ แล้วผมยังไม่ทันจะอยากกล่าวถึงเหรียญพระแก้วรุ่นฉลองกรุงเทพฯ 150 ปี ในตอนนี้หรอกครับ

ฉลองอายุคนครบ 10 ปีก็งั้น ๆ แหละครับ แต่กับอายุหนังสืออก รายประจำมาครบ 10 ปีนี้ไม่ใช่เรื่องเล่น ๆปัจจัยง่าย ๆ ที่ทำให้หนังสือมีอายุยืนนานถึง 10 ปีคือผู้จัดทำ และผู้อ่าน มีอยู่ 2 อย่างเท่านั้น ผู้จัดทำไม่สุกเอาเผากินไม่เอาเปรียบผู้อ่าน ไม่ดูถูกภูมิปัญญาผู้อ่าน

เขียนโดย ยสธสาร(นามปากกาของอำพล เจน ใช้สำหรับเขียนคอลัมน์”อีสานสนุก”ในนิตยสารแปลกรายสัปดาห์ระหว่างปี 2525 – 2533)———————— ก็เป็นอันว่าเอาเข้าให้อีกแล้ว ไม่ใช่เรื่องปฏิวัตินั่นหรอก ผมเจียมตัวพอ สำหรับเรื่องใหญ่ ๆ อย่างนั้น รถเมล์บ้าระห่ำชนวินาศสันตะโรอีกแล้ว ข่าวว่าทั้งตายและเจ็บร่วมยี่สิบอยู่แถว ๆ อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิค่ำวันที่ ๑๕ นี้ รถเมล์คันนี้คือรถเบอร์