คลังงานเขียน

ผมเคยถามหลวงปู่สายเมื่อครั้งไปกราบท่านที่วัดตะเคียนรามเป็นครั้งแรก “หลวงตาสรวงเก่งจริงหรือ ?” หลวงปู่สายได้กล่าวรับรองว่าหลวงตาสรวงเก่งจริง ท่านเล่าว่าครั้งแรกที่ได้เห็นหลวงตาสรวงมาหาที่วัด  ก็เห็นเป็นคนบ้า  ท่านได้มีเมตตากรุณาตามประสาพระ  ให้ความสงเคราะห์อนุเคราะห์  ไม่ได้ไล่ให้หนีออกไปจากวัด แต่ท่านยอมรับว่าเห็นเป็นเรื่องแปลกประหลาดใจ ทำไมจึงมีคนนับถือคนบ้าคนนี้เป็นอันมาก พากันมากราบมาไหว้ มาถวายปัจจัยหลวงตาอย่างมากมายสมคำร่าลือจริงๆ — วันหนึ่งหลวงตาสรวงชวนท่านเดินไปที่ไหนสักแห่ง (หลวงปู่สายบอกพิกัดชัดเจนว่าเป็นที่ไหนแต่ผมลืมจำไม่ได้) ระหว่างเดินทางมีลำธารหรือห้วยธารขวางหน้า หลวงตาสรวงบอกหลวงปู่สายหลับตาและให้จับชายผ้านุ่งท่านไว้ หลวงปู่สายเล่าว่า ”

หลวงพ่อทิน ปิยสีโล ผู้สร้างเหรียญรุ่นแรกรุ่นเดียวของหลวงปู่สรวง เล่าให้ฟังอีกเรื่องหนึ่งว่า วันหนึ่งตอนเย็นๆใกล้ค่ำ อยู่ๆหลวงตาสรวงก็ลุกขึ้นเอาข้าวเปลือกไปหว่านใส่ท้องนาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ทั้งๆที่นาแห้งดินแตกระแหงแล้งจัด ไม่มีฝนตกมานานแล้ว ท่านหว่านข้าวเปลือกด้วยอาการประหนึ่งชาวนาหว่านข้าวเปลือกปลูกกล้า คืนนั้นเกิดพายุฝนอย่างหนัก รุ่งขึ้นน้ำก็เต็มทุ่งเต็มท่าอย่างน่าอัศจรรย์

หน้าหนาวในภาคอีสานคือหน้าเล่นว่าว มีลมเหนือพัดมาตลอดวันและคืน ปล่อยว่าวที่มีเสียงกล่อมอยู่บนฟ้าได้นานติดต่อกันกี่วันกี่คืนก็ได้ ถ้าไม่มีฝนเป็นตัวแปร ว่าวที่ส่งเสียงได้นี้ คนอีสานและลาวเรียกว่า “ว่าวสะนู” คนภาคกลางเรียก”ว่าวดุ๊ยดุ่ย” โดยมากหลวงปู่สรวงจะทำว่าวเมื่อเกิดฝนแล้ง หลังจากปล่อยว่าวแล้วฝนจะตกเป็นอัศจรรย์ ว่าวที่หลวงปู่ทำเอง ไม่เกี่ยงขนาด ได้ไม้อะไรก็เอาทั้งนั้น ไม้ใหญ่ ว่าวก็ใหญ่ตามตัว กระดาษก็คว้าถุงปูนซีเมนต์มาปะ แม้แต่จีวรพระก็เอามาใช้ทำว่าว เชือกปล่อยมีขนาดตั้งแต่เชือกล่ามควาย จนถึงเชือกขนาดเล็กๆ แต่แปลกแม้เชือกปล่อยว่าวของท่านจะเส้นเล็กแค่ไหนปล่อยว่าวขนาดใหญ่ไม่เคยขาด

พ่อใหญ่บุญเลิศ เพียรเพิ่มพูน เล่าว่าสมัยปี ๒๕๑๖ ได้ไปรับจ้างขุดสระที่หมู่บ้านหนึ่ง ในเขตอำเภอกันทรลักษ์ จังหวัดศรีสะเกษ โดยให้ลูกน้องเอารถแบคโฮล่วงหน้าเข้าไปพื้นที่งานก่อน

พ่อบุญเลิศเล่าว่า เรื่องนี้เกิดขึ้นหลังจากที่ได้เริ่มติดตามหลวงตาสรวงสมัยแรกๆ ครั้งหนึ่งท่านพาเดินป่าขึ้นไปพักอยู่บนเขาในเขตอำเภอกันทรลักษ์ จ.ศรีสะเกษ โดยมีลูกศิษย์ไม่เต็มบาทร่วมเดินทางไปด้วยอีกคนหนึ่ง

ครั้งหนึ่งหลวงตาสรวงได้เหรียญกษาปน์มาจากไหนไม่ทราบ 5 เหรียญ เป็นเหรียญ 5บาท 1เหรียญ อีก 4 เหรียญเป็นเหรียญ1บาททั้งหมด ทุกเหรียญไม่เหมือนกัน เป็นเหรียญต่างรุ่นต่างยุค

คุณบุญเลิศ เพียรเพิ่มพูนได้เล่าให้ฟังว่า… ครั้งหนึ่ง.. อยู่ๆก็เกิดความคิดถึงหลวงตาสรวง ตอนนั้นท่านพักอยู่บ้านละลม อ.ขุขันธ์ จึงขับรถจากบ้านที่เมืองอุบลฯไปหาหลวงตา

จารย์ปู่คำผุก อุณาภาค เป็นคนมีรูปร่างสูงใหญ่อย่างฝรั่ง   คุณพ่อสมาน บุ่งเคล้า ยืนยันว่าไม่แต่ตัวจารย์ปู่คำผุก คนในตระกูลเดียวกับท่านล้วนสูงใหญ่แทบทั้งนั้น    

คุณพ่อสมาน บุ่งเคล้า สมัยยังเป็นสามเณร เคยอยู่กับจารย์ปู่คำผุกเป็นเวลา ๕ ปี   ตอนนั้นจารย์ปู่คำผุกเป็นผ้าขาว   คุณพ่อสมานได้รู้เห็นและได้เล่าเรื่องอภินิหารของจารย์ปู่คำผุกที่น่าสนใจหลายเรื่อง   ถามท่านว่าเพราะอะไรจึงไปอยู่กับจารย์ปู่คำผุก   ท่านก็ว่าได้ยินชื่อเสียงจารย์ปู่คำผุกจึงไป เพราะอยากมีครูบาอาจารย์เก่งๆเป็นของตนเองบ้าง

ครั้งหนึ่งหลวงปู่ทองสาเดินทางมาพร้อมกับลูกศิษย์จากจังหวัดบึงกาฬ มาพักอยู่ในป่าเขตอำเภอโขงเจียม ซึ่งศิษย์ทางจังหวัดอุบลฯนิมนต์ท่านมาดูพื้นที่สำหรับจะตั้งขึ้นเป็นวัด