เสกปลัดขิกดิ้นได้..เรื่องเล็ก !
ครั้งหนึ่งระหว่างรอเรือโดยสารกลับออกจากบ้านดงนาไปบ้านสำโรง
มีพระรูปหนึ่งนั่งคอยเรืออยู่ที่ท่าน้ำเหมือนกัน
ถามไถ่ได้ความว่า มาจากเมืองกาญจนบุรี ได้ยินกิตติศัพท์-หลวงปู่พรหมา เขมจาโร-จึงดั้นด้นมากราบ และพำนักอยู่ด้วยหลายวัน
“มาตั้งไกล.. เห็นหลวงปู่เป็นไงบ้างล่ะครับ ?” ผมถาม
“โอ๊ย..เก่งมาก”
“เก่งยังไง ?”
“ท่านเรียกอาตมาไปหาแล้วบอกว่าจะทำอะไรให้ดู ท่านเอาประคำมาวางลงในถาดสังกะสี แล้วก็สวด เดี๋ยวเดียวประคำเลื้อยๆงุดๆยังกับไส้เดือน”
“โอ้โฮ”
“อีกครั้งหนึ่งนะ ตอนค่ำๆ ท่านก็เรียกไปหาอีก คราวนี้เอาปลัดขิกวางลงในถาด สวดอะไรไปสักพัก ปลัดขิกก็ดิ้นขลุกขลัก ท่านเอาถุงก๊อปแก๊บออกมากางปากถุงออก ปลัดก็กลิ้งเข้าถุงเฉยเลย”
ถึงตรงนี้ผมหัวร่อก๊าก..
“จริงเหรอครับ”
“ไม่ต้องขำ.. ถ้าเห็นกับตาเจ้าของเอง.. จะขำไม่ออก”