Author: Ampol Jane

เจ้าหน้ามูลนิธิสว่างบูชาธรรม(อุบลฯ)คนหนึ่งเคยบอกผมว่า แม้พวกเขาจะได้ช่วยเหลือคนบาดเจ็บและเสียชีวิตจากอุบัติเหตุมานับไม่ถ้วน แต่กับสถานที่บางแห่งพวกเขาก็ไม่ประมาท ทั้งยังรู้สึกหวาดอีกด้วย

หลายปีมาแล้ว น่าจะราวๆปี2548-9 มีสัมมนาเชิงวิชาการที่โรงแรมเนวาดา อุบลฯ เกี่ยวกับเรื่องพระพุทธรูปที่เป็นพระประธานในอุโบสถวัดทุ่งศรีเมือง

ระหว่างปี2516-2520(ประมาณนี้) จำไม่ได้ชัดว่าเป็นห้วงเวลาตรงไหนในระหว่างนั้น ผมติดตามน้าหมู(จุลศักดิ์ อมรเวช)ไปกินเหล้าเล่นไพ่ที่บ้านพี่ปุ๊(รงค์ วงษ์สวรรค์)แทบทุกสัปดาห์ คือไปกันอย่างน้อยสัปดาห์ละ1ครั้ง บ้านพี่ปุ๊อยู่ริมคลองในซอยสามัคคี นนทบุรี ยังเป็นธรรมชาคิมาก เช้ามืดยังได้ยินเสียงนกดุเหว่าร้องอยู่เลย คนในวงหนังสือพิมพ์หรือแม้แต่ศิลปินสาขาต่างๆชอบไปชุมนุมกันที่นั่น มีเหล้า มีอาหารกินฟรี เฮียหงา คาราวาน(สุรชัย จันทิมาธร)ก็ไปสิงสถิตอยู่ที่นั่น ผมออกจากวงไพ่เดินเข้าห้องน้ำก็จะผ่านโซฟาที่เฮียหงานอนหมดสภาพทุกครั้ง ไม่รู้จักหรอกว่าไอ้เสือหมอบบนโซฟานี่เป็นใคร มาทราบทีหลังว่าชื่อหงา เพิ่งออกจากป่า

ถึงตรงนี้ได้มีภาพประกอบที่ฉบับที่แล้วขาดเขินลงไม่ครบมาลงให้ดูเป็นการทดแทน ทั้งรูปไม้ครูหรือไม้เท้าพระเวสสุวรรณ ที่คงกระบวนการสร้างตามแบบเดิมของบรมครูหลวงพ่อครน วัดบางแซะ ผู้เป็นอาจารย์ของหลวงพ่อดำทุกประการ คุณสมบัติของไม้ครูนั้นได้รับคำอธิบายเพิ่มเติมว่ามีตบะเดชะกว่าคนทั้งหลาย ใช้ในทางปกครองบริวารดีมาก เข้าหาผู้ใหญ่ ติดตามหนี้สิน ทั้งเจรจาชนะใจคนทั้งปวง บังเกิดลาภสักการะ เกิดโภคทรัพย์เงินทองซื้อง่ายขายคล่อง ตามแต่จะตั้งจิตอธิษฐาน คุณานุภาพอันแคล้วคลาดจากอุปัทวเหตุเพทภัยก่อความรุ่งเรืองให้แก่ผู้เป็นเจ้าของ แต่น่าเสียดายที่ไม้ครู 46 ด้าม ที่ทำขึ้นโดยดำริของหลวงพ่อดำตอนหลังสุดนี้ได้หมดไปก่อนแล้ว คงต้องรอลุ้นรุ่นที่ 2