คุยกับ : อำพล เจน

  หมู่นี้มีข่าวคนรู้จักมักจี่ใกล้ชิดสนิทเชื้อทะยอยกันเจ็บป่วยล้มตายไปแล้วหลายคน ถือเป็นสัญญาณเตือนตนว่าเรื่องความไข้เจ็บและความตายกำลังใกล้ตัวเราเข้ามาทุกที หลังจากจากที่ความเกิดกับความแก่นั้นได้อุบัติมานานแล้ว

บวร จรดล ส่งภาพปกหนังสือ ๗๕ แม็กกาซีนมาให้ระลึกชาติ  

๑๐ กว่าปีก่อน ถ้าได้มีธุระเข้ากรุงเทพเมื่อไหร่ อ.เบิ้ม (สุวัฒน์ พบร่มเย็น)ชอบจะชวนไปนั่งกินดื่มที่โสมทองคาเฟ่ แถวๆวรจักร หลานหลวง

พักหลังนี้เห็นฤษีปรากฏในอินเตอร์เน็ทบ่อยๆ ฤษีจริงหรือเก๊ก็ไม่ทราบ พอดีไปซอกแซกค้นเจอโพสต์ของจารย์ George หรือคณะละคอนสุดสะแนน เขาไปคัดเอาข้อเขียนเก่ามาขยายความถึงภาพๆหนึ่งซึ่งก็คือฤษีคำปุ่น เห็นว่ายังน่าสนใจ จึงเอามาปันกันอ่านนะครับ

ความคิดเห็นที่ปรากฏต่อไปนี้เป็นของเฉพาะตน ไม่รับรองยืนยันว่าเป็นความเห็นที่ถูกต้อง ผู้เสพย์ที่ยังด้อยพรรษาอายุและประสบการณ์ควรปรึกษาผู้ที่ท่านเชิ่อถือศรัทธา หรือปรึกษาปราชญ์ผู้รู้ทางฤษีที่ท่านเชื่อถือเลื่อมใส เนื้อหาถ้อยคำต่อไปนี้ เป็นเพียงการพูดคุยแลกเปลี่ยนความรู้ความเข้าใจระหว่างคน ๒ คน ได้ทำการตัดทอนเอาเพียงบางส่วนมาให้ขบคิดพิจารณา

จู่ ๆ ผมเกิดคิดถึงพี่ ณรงค์ จันทร์เรือง ขึ้นมา โดยไม่มีเหตุผล

ราวปี ๒๕๒๔ ยังทำงานอยู่ที่หนังสือแปลกกับหนังสือมหัศจรรย์รายสัปดาห์ ตอนนั้นยังไม่รู้จัก,ยังไม่สนใจ,ยังไม่เข้าใจ,ยังไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับพระเครื่องแม้แต่น้อย มัวแต่กินเหล้าเมาเฮเซไปตามประสาวัยคะนอง

    สมรภูมิช่องบก สามเหลี่ยมมรกต เนิน ๕๐๐ ภูมิสถานเป็นรอยต่อ 3 ประเทศ ไทย, ลาว และกัมพูชา เป็นเหตุการณ์รบพุ่งรุนแรงร้ายกาจ ระหว่างเหวียดนามกับไทย ซึ่งเกิดขึ้นในระหว่างปี 2529 – 2530 — ทหารทั้งสองฝ่ายเสียชีวิตจากการสู้รบอยู่ที่นั่นหลายร้อยศพ

ใครเป็นผู้บุกเบิกกิจกรรมการล่องแพในลำน้ำโดมน้อยคนแรก..ผมไม่ทราบ ได้บุญเยอะ เพราะได้ก่อให้เกิดธุรกิจล่องแพอีกนับร้อยแพในปัจจุบัน