พระคณาจารย์

ครั้งหนึ่งระหว่างรอเรือโดยสารกลับออกจากบ้านดงนาไปบ้านสำโรง มีพระรูปหนึ่งนั่งคอยเรืออยู่ที่ท่าน้ำเหมือนกัน

ดูเหมือนจะราว ๆ เดือนตุลาคม ระหว่างปี2533-34 คุณปัญญา โกวิทธวงศ์ ได้แวะไปหาถึงเมืองอุบลฯ ประสาเพื่อนเก่า พอเห็นหน้าก็เอะอะว่า   “เฮ้ยๆ.. พระเนื้อผงรูปไข่ของหลวงปู่สิมที่ข้าให้เอ็งไว้เมื่อเดือนก่อน (กันยายน) ยังเก็บไว้รึป่าววะ”  

เพื่อนของท่านอาจารย์ประโยชน์ ธรรมกรบัญญัติ (คณบดีคณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ในขณะนั้น)ไปกินอาหารที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ในเมืองชลฯ เกิดเขม่นกับอีกโต๊ะหนึ่ง  

ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว….   สตรีวัยประมาณ 50 ปี เข้ามากราบหลวงพ่อแช่มด้วยสีหน้าอมทุกข์ กราบเรียนหลวงพ่อว่าถูกโกงเงินไปเกือบล้านบาท ขอให้หลวงพ่อช่วย   หลวงพ่อฟังแล้วก็เฉยอยู่  

สมัยหลวงพ่อพุธยังเป็นพระครูอยู่วัดป่าแสนสำราญ ผมยังเด็กเรียนแค่ชั้นประถม มีบ้านอยู่หน้าวัด เวลาว่างก็จะเข้าไปวิ่งเล่นอยู่ลานวัด ทำเสียงหนวกหูรบกวนพระในวัดบ้าง..ประสาเด็ก

สมัยหลวงพ่อเกษม ยังทรงสังขารอยู่ แต่ก็ค่อนมาทางปลายชีวิตแล้ว   ราวๆปี ๒๕๓๗ – ๒๕๓๘   คนรับใช้หลวงพ่อเกษมคนหนึ่งมาถึงเมืองอุบลฯ บังเอิญพบกันและได้บอกผมว่า   “เล่นหวยเปล่า..งวดนี้ ๒๘ – ๘๒ นะ” “เลขหวยนี้มาจากไหน” “หลวงพ่อเกษมเกิด ๒๘ พย.ไงครับ”